In de categorie "Parel waarvoor je te lui was om hem in het Engels te lezen maar die je op een Nederlandstalig dienblaadje gepresenteerd wordt door RW Uitgeverij" is er nu een complete bundel over Death, een van de personages uit de Sandman-reeks door Neil Gaiman. Zelf zijn we, na de recente lezing van deel 1, nog een echte 'Sandmaagd' en jevergeeft ons dan ook onze onwetendheid en onbevangenheid terzake. Deze bundel bestaat enerzijds uit twee langere verhalen, De Prijs van het Bestaan (The High Cost of Life, blijkbaar is in het Nederlands de prijs van het bestaan iets minder beduidend dan in het Engels, maar soit) en De Tijd van Je Leven (The Time of Your Life).

In De Prijs van het Bestaan leren we de tiener Sexton kennen die zich bijna letterlijk doodverveelt op de plaatselijke vuilnisbelt. Hij ontmoet er Didi, of beter: Death, die elke honderd jaar één dag een sterfelijke vorm aanneemt om ook eens te weten hoe dat voelt (een beetje zoals een Voil Janet tijdens Aalst Carnaval, maar we wijken af). Sexton gelooft geen zier van wat zijn nieuwe vriendin beweert, maar beleeft desondanks een onvergetelijke zelfontdekkingstocht tijdens hun queeste naar het hart van Mad Hettie, een andere zotte doos. Het boek begint dankzij dit verhaal met een onmiskenbaar hoogtepunt. Hoewel de premisse bizar en nogal psychedelisch lijkt en we in onze onbevangenheid ook de link met Sandman wat ontberen, werden wij uitermate gecharmeerd. Daar zit de grappige nuchterheid van Death ongetwijfeld voor iets tussen, naast de haast onmerkbare vaart en de krachtige dialogen.

Met De Tijd van Je Leven daarentegen hadden we niet echt... euh... de tijd van ons leven. Minder beleving, meer sérieux (al probeert het boeddhistische onderbroekenmodel krampachtig sfeer in de keet te brengen), minder meeslepend, minder spits. Het kan natuurlijk aan het contrast met hoofdstuk 1 liggen, maar op ons heeft het geen enkele indruk gemaakt. Een fausse queue, als je het ons vraagt.

Een bijkomend kortverhaal uit een soortement Sandman-sequel (Sandman: Endless Nights) — ook in deze bundel aanwezig — krijgt dan weer wel een welgemeend halleluja: Death en Venetië, waarin een aspirant-tovenaar erin slaagt om Death te ontlopen en van elke dag een feest te maken. Dat lukt aardig tot een tot over zijn oren verliefde soldaat haar helpt om toch tot bij de man en zijn gevolg te geraken. Gaiman is in dit verhaal uitstekend op dreef en vermengt moeiteloos verschillende verhaallijnen met een monoloog over melancholie en vergankelijkheid. Nog straffer is het tekenwerk van Paul Craig Russell die perfect Gaimans ritme volgt en het beoogde effect nog versterkt. Een hapje waarvoor het werkwoord 'smullen' is uitgevonden.

Tot slot bevat deze ultieme editie een viertal hebbedingetjes: het niemandalletje Een Winterverhaal, het niet onvergetelijke Het Rad, het voorlichtingspamflet Death Praat over Leven (waarin je John Constantine zou moeten herkennen) en een eregalerij waarin onze gothic protagoniste geïnterpreteerd wordt door verschillende kunstenaars. Essentieel voor de dwangmatige verzamelaar, maar eerlijk gezegd overbodig voor de meerwaardezoekende liefhebber. Maar gezien de zoals steeds piekfijne uitgave, de democratische kostprijs en de gebroken flessenhals waarmee Mad Hettie ons bedreigt, zouden we dat laatste als een onbeduidende bijkomstigheid durven bestempelen.