Wij dragen deze recensie graag op aan onze Jip, ons Basje, ons Truus en nieuwkomer Mia, de (katten)vrouwen in ons leven...

Op de opvallende donkerpaarse cover van deze Sugar staart een zwarte kat je gemeen-verleidelijk aan, als maakt ze reclame voor een bekend koffiemerk. Ze spreekt je ongegeneerd aan, nodigt je uit om bladzijde na bladzijde om te slaan en lokt je mee in een heel aparte leeservaring.

Al bij de eerste prenten voel je de liefde waarmee Serge Baeken dit verhaal op poten heeft gezet. Verwacht geen groot avontuur, maar kleine tranches de vie uit de negen levens van de poezenbeesten die casa Baeken met hun aanwezigheid hebben verblijd.

Grafisch gezien heeft Baeken sinds The No Stories een serieuze evolutie doorgemaakt. Zijn klare lijn oogt hier frisser en bestudeerder. Bovendien heeft hij elke pagina minutieus onderverdeeld in 24 vakjes. Soms toont hij een subtiel detail op enkele vierkante centimeter, dan smeert hij een panorama breed uit over een deel van de bladzijde. Even wennen misschien, maar al snel blijkt dit de ideale lay-out te zijn om de krolse kattensprongen fijntjes in beeld te brengen. Elk prentje ademt genegenheid uit: voor zijn eigenzinnige beestenboel, maar ook voor zijn menselijke huisgenoten.

Baeken creëert met deze Sugar zijn eigen Zwarte Bomma en toch is dit niet de zoveelste stripkat uit een te lange rij. Daarvoor is het verhaal te authentiek, te schoon, te puur.

Albert Schweitzer zei het al: "Er bestaan maar twee manieren om te ontsnappen uit de triestheid van het bestaan: muziek en katten". Die boodschap heeft Baeken mooi begrepen. En wie zijn wij om een Nobelprijswinnaar tegen te spreken?...