Ook Zombillenium, het pretpark dat gerund wordt door vampiers, spoken, zombies, weerwolven en ander fictief gebroed dat altijd hip is gebleven, wordt niet gespaard van de economische crisis. De baas krijgt assistentie van een consultant. Lees: de aandeelhouders willen meer winst maken en het personeel vermoedt dat er koppen zulen rollen. Zelfs voor onsterfelijken is dat slikken. Die consultant is een bloedzuiger, in beide betekenissen van het woord. Hij komt duidelijk maken dat het park er in de eerste plaats is om zielen te verslinden. Het park is een pomp om enerzijds geld over te hevelen naar de aandeelhouders en anderzijds zielen naar Behemoth, de opperduivel en de werkelijke voorzitter van het park. Er moet dus verandering komen in de werkethiek van het personeel: ze moeten de bezoekers doden!

Behalve bovenstaand beschrijf lopen er nog andere intriges. Het heksje Andrea ontfermt zich over een bezoekster met een death wish en uit haar liefde aan Aurélien (de in het eerste deel omgekomen jongen die zich kan transformeren in een reuzeduivel). Hij lijdt aan een burn-out, een post-mortemdip. En de baas, Francis Von Bloodt, voelt zich aan de kant gezet. Komt het tot een socio-economisch bloedbad of forceert Arthur de Pins in al zijn vindingrijkheid een doorstart? Wordt vervolgd...

Door de tekenfilmactiviteiten van Arthur de Pins viel er een lange pauze tussen deel 2 en 3. En kijk, van Zombillenium is er nu ook een tekenfilmversie in de maak! Stiekem hopen we dat het project alsnog wordt getorpedeerd zodat de man zich weer voluit kan wijden aan de strip.