De afsluiter van de vorige cyclus verscheen in 2009. Olivier Grenson heroriënteerde zich vervolgens met het opmerkelijke Vrije Vlucht-tweeluik Voor het Ongeluk Geboren, op scenario van Denis Lapière, en het met brio door hemzelf geschreven Geen Weg Terug dat een weg vond naar de collectie Getekend. Voor de terugkeer van Niklos Koda in deze nieuwe cyclus heroriënteerden Grenson en Jean Dufaux zich ook want ze maken van het personage een nog ambiguer persoonlijkheid dan hij al was.

De dark side van de magie lonkte naar Niklos Koda en hij gaf min of meer toe. Hij stond een deel van zijn ziel af in ruil voor de kracht van de zwarte magie. Nu staat hij meer dan ooit tegenover Hali Mirvic, de Servische maffioso bij wiens vriendin Niklos een dochter verwekte. Je zou er voor minder een doodsvijand aan overhouden. Niklos stuitte op een zeer krachtig magisch boek. Daar zit een geest in opgesloten met wie Niklos al te maken kreeg. Het boek wordt nu te koop gesteld op een besloten veiling in Sjanghai waar Niklos Koda het opneemt tegen andere kandidaat-kopers, onder wie oude bekenden. Wie een bod plaatst, moet de formule kennen om het boek te openen. Dat is tevens het bewijs dat de bieder zelf in het boek voorkomt. Elke bedrieger wordt terechtgesteld. En zo wemelt het wel meer van de knappe vondsten, eigenaardigheden, tijdreizigers, magische vuurstralen uit handpalmen en ander fraais dat voor enig visueel spektakel zorgt.

De filmstudies van Jean Dufaux laten zich in elk van zijn strips gelden. De man denkt duidelijk in beelden, in sterk opgebouwde scènes die hij in een noodzakelijk verband aan elkaar schakelt. Af en toe vragen we ons af in welke mate hij zich laat misleiden door losse beelden om vooral visueel te kunnen imponeren. We bedoelen hiermee dat het ten koste gaat van de samenhang of van een beter begrip voor het verhaal. Niets van dat echter in De Dans van de Duivel dat een opeenstapeling is van impactvolle gebeurtenissen. Bovenop die sterktes duwt een eerder klassiek getint thrillerverhaal zich naar de oppervlakte want eigenlijk blijft Niklos Koda steunen op de strijd tussen goed versus kwaad... mits de talloze nuances die door zowel Dufaux als Grenson voor de nodige kleur zorgen. Beide heren hebben hun tweede adem gevonden, en dat is er duidelijk aan te merken. Ze spelen al hun troeven uit.