Kevin, Dave en Dalton zijn drie Nederlandse twintigers. Een goeie zaterdagavond bestaat bij hen nog uit goedkope drank, dronken worden in de luie zetel en porno kijken op tv. Idealisme en ambitie zijn hen vreemd. Merel is een prachtmeid die nu iets heeft met Dave terwijl ze tevoren iets betekende voor Dalton... en voor heel wat andere mannen. Ook Kevin heeft een oogje op haar. Kevin noemt haar een "freelancevriendin", "de wisselbeker onder de vrouwen". Als lezer weet je nochtans genoeg: Kevin en Merel, dat is vuurwerk. Toch maken ze het elkaar moeilijk om tot een happy end te komen... als dat al in het verschiet ligt.

In opeenvolgende hoofdstukjes bvleven we bijzonder goed vertelde tranche de vies van drie jongeren wiens grootse bekommernis het jagen op grietjes, uitgaan en het bekostigen van bier is. De dialogen en monologen zijn om van te smullen. Alleen al om de teksten is dit een opmerkelijk debuut. Maar ook grafisch laat Ron Schuijt zich gelden. Zijn figuurtjes hadden net zo goed door Floor de Goede getekend kunnen worden. Ze zijn een beetje simplistisch, maar enorm goed van ekaar te onderscheiden. Meteen herkenbaar zonder franjes. De meerlagige grijswaarden bevatten structuren die het geheel een morsige indruk geven, treffend voor de leefwereld van de drie halve armoezaaiers zonder god noch gebod.

Hopelijk beseft Schuijt dat er meer zit in Tussen Katers & Spraakwater en komt er een volgend album met Kevin, Dave en Dalton. Hij hoeft niets te veranderen aan zijn opzet en uitwerking want dat zit nu al helemaal snor.