Luan is de herboren Feniks. Dat beseft zij nu. Zij heeft echter geen behoefte terug te keren naar haar vorige gedaante. Zij wil haar zoon vinden en hem grootbrengen. Maar de zoektocht naar hem zal veel van haar vergen en uiteindelijk zal zij een keuze moeten maken. Zal zij het ultieme offer brengen?

Hélène Herbeau koos ervoor deze reeks niet langer dan drie albums uit te spannen. Als gevolg is dit slot een kort maar krachtig sluitstuk. In razend tempo denderen we door het verhaal, springend van de ene spektakelscène naar de andere. Toch is er ook genoeg tijd voor karakterontwikkeling en de nodige zeer goed geschreven dialogen. Herbeau bedient zich van een licht poëtisch taalgebruik dat vaak een dubbele lading heeft. Net zoals de strip zijn haar dialogen kort maar krachtig, Geen woord wordt teveel gezegd, maar wat er gezegd wordt is wel zeer pakkend. Herbeau is iemand met een duidelijke filosofie en is niet bang dit in haar verhalen te verwerken. Ze weet haar scenario goed op te bouwen en gedurende het album verveelt het nergens. Ze laat haar verhaal niet eeuwig voortslepen en gebruikt geen overbodige scènes. Als gevolg daarvan raast ze door haar stof en bereikt een zinderende conclusie die we niet vlug zullen vergeten.

Emmanuel Civiello weet ons zoals we zo onderhand van hem gewoon zijn wederom te overdonderen met zijn fabelachtig schildertalent. Zijn paletten zijn zwierig, groots opgezet en zijn actiescènes zijn origineel en toch trouw aan de klassieke scènes uit martial artsfilms. Ook grijpt hij terug naar modernere films als Crouching Tiger, Hidden Dragon. Tegelijkertijd presenteert hij iets heel erg eigens.

Drakendyastie was een korte, rechtlijnige maar ook erg sterke reeks die wij graag gelezen hebben. Een pareltje.