Van uitgeverij 12bis recupereert Daedalus Ze Waren met Tien en het one-shot Wolf, allebei getekend door Éric Stalner. Wolf is een door Pierre Boisserie en Stalner geadapteerde stripversie van Nicolas Vaniers roman. Het had net zo goed een verhaal kunnen zijn van Jean-Claude Servais want de harmonie tussen mens en dier is gesneden koek voor onze Ardennees. In dit geval is het decor verder verwijderd, ergens in het hoge noorden van Siberië.

De jonge Sergueï behoort tot de nomadenstam van de Evenen. Zijn vader is het stamhoofd en heeft de verntwoordelijkheid van de rendierenkudde aan hem overgedragen. Hij kreeg officieel een belangrijk geweer om de kudde te behoeden voor het gevaar dat van gulzige wolven komt. Zijn vader windt er geen doekjes om: de wolven zijn de natuurlijke vijand van de Evenen en ze moeten dood. Maar wanneer Sergueï op een dag een wolvin tegenkomt met haar vier welpjes krijgt hij het niet over zijn hart om een schot te lossen. Hij sluit vriendschap met de wolven. Alleen een vriendinnetje, dat hij lange tijd niet zag en voor wie hij is voorbestemd, raakt op de hoogte van de verboden vriendschap. Uiteraard gaat het mis, grondig mis. Sergueï leert dat het leven bestaat uit geven en nemen.

Dat Stalner zich telkens in zijn schik voelt als de natuur een belangrijke rol speelt in de meeste van zijn verhalen (van de ijzige kou in Ze Waren met Tien over de overwoekerende begroeiingen in Sektor en Malemort en het platteland in Het Kruis van Cazenac tot de tabaksplantages in Flor de Luna) is in Wolf meer dan ooit duidelijk. Let op de zorg die hij aan de dag legt voor het tekenen van naaldbomen, gras, naakte takjes, hele wouden en berglandschappen, maar vooral op de wolven. Nu weer aandoenlijk en schattig, dan weer gevaarlijk met blikkerende tanden en een andere keer ontroerend, je leeft met hen mee door de ogen van Sergueï. Zijn karakter is nochtans niet dat van een zachtaardige sissy, hij maakt pertinente keuzes met zijn hart. Bovendien zal je ervaren dat hij zich ook laat gelden als een onverschrokken figuur. De ene keer ten goede, de andere keer ten kwade...

Wolf is het one-shot dat Stalner voor de collectie Vrije Vlucht had moeten maken in plaats van het flauwe Ange Marie. Wolf zou pas de waardige auteurstitel geweest zijn voor deze collectie.