In 1979 beloofde Virl in het eerste album Verbanning naar Cion al: "Je kan me beter terechtstellen, Hranc! Want ik kom terug! En berg je dan maar!" Virl is een man van zijn woord, blijkt nu, want niet minder dan 34 jaar later komt hij dan toch terug aan op Aarde.

Dit album is het derde in de reeks. "Het derde?" Ja, het derde. "Maar er staat een vier op de rug! En ik heb enkel deel 1 en 2 kunnen vinden?" Wel ja, die albums zullen herdrukt en verspreid worden over drie albums waardoor het derde album het vierde wordt. Nieuwe lezers hoeven zich hierdoor niet afgeschrikt te voelen, je kan dit album als een op zichzelf staand album lezen. Niets is echter eenvoudig aan deze strip.

Want het is sciencefiction, maar van de rare soort. Wie Dick Matena kent, weet wat ik bedoel. Er wordt nogal wat gemorreld met ons besef van realiteit. Onze realiteit zou namelijk een droom zijn. Wij allen spelen in die droom, die gedroomd wordt door een opperwezen. En die dreigt wakker te worden. Gooi er telekinese bij, een kannibalistische onderzeebootkapitein, Hercules, klonen en een paar accidentele onthoofdingen en je hebt een goed beeld van de strip.

Virl komt dus eindelijk thuis op Terra en wordt onmiddellijk gevangen gezet door zijn aartsvijand, de grootpatriarch, diezelfde die in 1979 Virl heeft verbannen. Virl bleek namelijk aan te pappen met de dochter van die grootpatriarch, een tiran die de hele wereld onder de knoet houdt. Maar die wereld staat op het punt te vergaan. En de grootpatriarch kan Virl goed gebruiken.

Nu kan je moeilijk zomaar verder gaan waar men gestopt is. Matena's tekeningen zijn veranderd door de jaren heen. Waar Virl 1 en 2 meer grote kleurvakken bevatten en haast geen arceringen, is Het Asiel heel anders. Drukker en donkerder. Maar de flair is behouden, en het is nog steeds op en top Matena. Zijn ruimteschepen alleen al zijn een pareltje, gewoon omdat ze zo compleet anders zijn. Ook het geflipte verhaal is een mooi staaltje vertelwerk. Al lijkt het ons sterk dat gewoon door een petje te dragen Virls kloon onherkenbaar wordt. Doch dit is een klein minpuntje.

Wie zijn sciencefiction graag heeft in een zwierige stijl, met een stevige scheut rariteiten en hersenkronkels erbij kunnen we dit album warm aanbevelen.