Acht maanden na de bevalling van deel 1 perst Strip2000 er een tweede album van Trix uit. Het kindje blaakt van gezondheid, maar zet het op een onhoorbaar schreeuwen. Ondertussen trekt het keihard aan onze haren en druppelt het door haar pampertje. Om maar te zeggen: Trix is terug. Enfin, niet zijzelf, want ze kwam om in deel 1, maar wel haar tweelingzusje, even doortrapt en slecht van inborst als haar voornaamgenote. In opnieuw een sliert kortverhalen wil ze cashen op de volgzaamheid van haar dolverliefde slaafje Valentijn. Alleen voor een geheel in strak leder gehulde dievegge maakt Valentijn een uitzondering om zijn smachtend verlangen naar liefde (en lust) beantwoord te zien. Hij stelt de van verbazing overlopende dievegge voor om een vingertje af te snijden of hem toch alleszins te mishandelen, een beetje te slaan of te stompen. Die Valentijn komt echt iets te kort.

Grafisch gaat Mars Gremmen zich weer te buiten aan even rekbaar fysieke vertoningen als in de beste Tex Avery-cartoons en de late navolgers Ren & Stimpy. Een aardige running joke is het kasteel van Molensloot dat eerst wel en daarna vooral niet wordt getoond. En zo zit het vol met prettige vondsten.

Enkele gags van Popi de Clown, een andere "onaangename" creatie van Gremmen, vervolledigen dit album. In een verontschuldigend voorwoord heeft Gremmen het ook nog over een twintigtal Trix-gags die volgens hem zo onleuk zijn dat ze enkel in album komen als de verkoop van dit tweede Trix-album meevalt. Heb je de boodschap begrepen?