De Franse autocyclus wordt in dit eerste album van een Italiaanse cyclus ingewisseld voor Fiats, Vespa's en andere Italiaanse carrosserie. Margot is met haar ventje Louis op huwelijksreis in Toscane, maar lang kan ze haar aardje niet onderdrukken. Ze vindt auto-onderdelen in zee en wil op zoek naar het wrak dat volgens haar op de bodem van de zee ligt. Hoe kwam het daar terecht? Louis ziet zijn reis in het water vallen terwijl Margot op onderzoek trekt. Als een echt Kuifje met lange benen en een pronte voorgevel komt ze steeds dichter bij de waarheid. Maar betrokkenen houden er niet van dat ze haar neusje in hun zaken stopt.

Callixte en Olivier Marin verdelen het tekenwerk onder elkaar. Marin, die ook het scenario van de hele reeks schreef, neemt de voertuigen voor zijn rekening. Meer dan in het vorige deel hebben we de indruk dat het in de prenten niet altijd wil matchen tussen de twee. Onderlinge verhoudingen, perspectieven, rondingen versus strakke lijnen botsen al eens met elkaar.

Het verhaal speelt zich af in 1962. In die glorieperiode van stripweekbladen als Robbedoes en Kuifje verschenen heel wat reeksen die het niet altijd schopten tot volwaardige albumreeksen. Le Lombard haalde collecties als de Favorietenreeks en Collectie Jong Europa van stal, een soort vergaarbak voor goedkoper uitgevoerde B-reeksen waaruit toch al eens een Bruno Brazil of Robin Hoed doorstootte naar een eigen reeks. Maar voor elk van die voorbeelden is wel een De Familie Kleester of Mr. Magellan te noemen. De Coureur met de Twee Gezichten is eigenlijk zo'n veredeld B-avontuur met een puur klassieke detectivestructuur waar jochies van toen op zouden kicken. Mocht Margot voor die tijd nie te sexy bevonden worden, dan had dit album (in tegenstelling tot de vorige) het nooit gebracht tot een zelfstandige reeks. Niettemin is de innemende en doortastende persoonlijkheid van Margot het blijvende lichtpuntje dat de uitgave van dit album verrechtvaardigd. De volgende keer verwachten we weliswaar meer van het verhaal.