Nog meer vragen, of eindelijk antwoorden? Het eerste... en ook een beetje het tweede. Dat is het spel dat Marc Legendre nu al vier albums met de lezers speelt. Vooralsnog verwachten we geen verwensingen aan zijn adres (uiteraard anoniem op het internet) want met Charel Cambré heeft hij sinds deel 1 heel wat goodwill vergaard. In de eerste plaats bij lezers die het lezen van strips al hadden opgegeven nog voor ze de werkelijk goeie series konden ontdekken. Het kransje puristen dat cliché-uitdrukkingen in de mond neemt als "Willy Vandersteen draait zich om in zijn graf" niet te na gelaten, hoeven Cambré en Legendre niet in het verweer te komen. Ook Lambik, het vierde deel in de reeks, presenteert tal van straffe scènes waarbij het semirealisme van Cambré alsmaar sterker wordt.

Toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat er ondanks de vele actie, ontploffingen aardverschuivingen en een vloedgolf wat ter plaatse wordt getrappeld. Op het thuisfont, bij Sidonia en Barabas, duurt het bijna een album lang voordat er bewogen wordt, zij het nog niet van die aard dat de suffe tante een albumtitel verdient. Op Amoras evolueren de situaties ongelijk. Jerom wordt eventjes aan de kant gezet. Deze ingreep pasten en passen de auteurs van de reguliere reeks Suske en Wiske ook vaak toe want zo'n deus ex machina biedt geen creatieve oplossingen. Suske is herleid naar een lijdend onderwerp en wordt zelfs gevangen genomen. Het interessantste aan dit deel is Lambik die nadrukkelijk zijn hoofdrol opeist, letterlijk en figuurlijk want als hij al niet zelf zijn ego streelt, dan laat hij dat graag strelen. Dat heeft de sneaky Jérusalem ook door. Ze hangt aan Lambiks lippen, in dit geval enkel letterlijk. Maar door haar ambigue karakter komt Lambik in een lastig parket. Wiske vertrouwt hem niet meer...

Wat we vooral uit dit album meenemen naar het volgende deel (met de titel Wiske) is een uitspraak van Jérusalem waardoor we een vermoeden over iets beginnen te krijgen. Het zal ons benieuwen of Legendre in die richting verder gaat of integendeel het mistgordijn verder optrekt. In dat geval mag hij een mail van ons verwachten. Maar laat het duidelijk zijn dat onze verwensingen een gemeen geformuleerde verpakking zullen zijn voor ons ongeduld naar de ontknoping. Bij Standaard Uitgeverij ondervinden ze ook al ons ongeduld sinds we hen om de zoveel tijd lastig vallen met vragen over Force of Gold, een nieuwe reeks in het vaarwater van Amoras en op 26 september wordt gelanceerd. Nog even geduld, jahaa, zucht.