Wat als je er als jonge schrijfster van droomt een bestseller te schrijven, een roman... En wat als je opdrachtgever je in de plaats twee dagboeken geeft en je vraagt om daar een leesbaar boek van te maken dat geld moet opbrengen om de oorlogsinspanningen te spijzen? Dan ga je op zijn minst twijfelen. Zo ook Geraldine Mitton, de schrijfster waarover we het hebben. Niettemin neemt zij de twee dagboeken ter hand en begint te lezen. Al snel kan ze de dagboeken niet meer wegleggen. Ze gaan namelijk over twee andere jonge vrouwen die op dit ogenblik aan het front in België verblijven: Elsie en Mairi.

Elsie en Mairi trekken vol idealen met een team van dokter Munro naar België. Daar zijn ze getuige van de chaos en de vluchtelingenstroom die de val van Antwerpen en de immer oprukkende Duitse oorlogsmachine veroorzaken. Beide dames volgen het Belgische leger op zijn terugtocht naar de westkust, waar de IJzervlakte onder water wordt gezet. Dit is het stukje België dat nooit veroverd zal worden en waar Elsie en Mairi het grootste gedeelte van de oorlog hun werk als verpleegster/ambulancier zullen vervullen. Gasbommen en granaten slaan hen rond de oren, collega's breken onder de psychische druk en de schare verminkte soldaten waarmee zij geconfronteerd worden is schier eindeloos. Gelukkig bestaat er tussen beide dames een soort kameraadschap die hun zielen bundelt en hen helpt om de hel draaglijk te maken en te overleven. Meer nog, zelfs in deze hel trachten beide dames een leven op te bouwen en de liefde te zoeken. Geraldine raakt meer en meer gefascineerd door het verhaal van Elsie en Mairi, zozeer zelfs dat ze haar eigen dagelijkse realiteit ondergeschikt maakt aan dat van haar idolen, de engelen van Flanders Fields.

November, herfst, vroeg vallende duisternis, een herfststorm en een guur temperatuurtje. De ingrediënten voor een uurtje leesgenot met een strip over de Eerste Wereldoorlog. Ivan Petrus Adriaenssens verbaasde ons twee jaar geleden met een verhaal over de vriendschap tussen vier verschillende soldaten in Afspraak in Nieuwpoort. Kan hij dit opnieuw met Elsie en Mairi? Daar kunnen we kort over zijn... jazeker! De lezer wordt al snel het verhaal ingezogen. Na een tijdje lezen besef je dat de toon grimmiger wordt tot je letterlijk middenin de hel zit. Dat is uiteraard waar we van houden. We willen gedurende een korte tijd de illusie hebben dat we dit stukje geschiedenis meebeleven. Mission accomplished dus.

Het besef dat er duizenden dagboeken van helden omtrent de Eerste Wereldoorlog te vinden zijn, doet ons hunkeren naar meer. Wat ons betreft mag Ivan ons jaarlijks een nieuwe oogst bezorgen.