Bij het stervende lichaam van de pater familias van de Rode Rompen, een Neanderthalerstam van zo'n vijftigduizend jaar geleden, zweren zijn zonen dat ze Langbaard, de zwarte bizon, te pakken zullen krijgen. Ze moeten hem zijn kracht ontnemen om hun vaders faam daarmee terug te geven. Laghou wil ook zijn steentje bijdragen door mee op jacht te gaan, maar hij wordt weggehoond door zijn sterke en dappere broers. Laghou is een zwakke mankepoot. In zijn stam wordt hij wel gewaardeerd om zijn talent voor het maken van wapens. Voor de broers is het ombrengen van de bizon meer dan een gebaar tegenover hun vader. Wie de bizon verslaat, verdient het om de positie van jachtleider van hun vader over te nemen. Als Laghou zijn kans wil krijgen, zal hij die zelf moeten grijpen. Met behulp van een befaamd jachtkristal zou hij een machtige speer kunnen maken. Dat geheim kent alleen de clan van de maan, op een hoog plateau, dagen verwijderd in de richting van de opkomende zon. Je raadt al welk doel Laghou voor ogen houdt.

Emmanuel Roudier is aardig gerodeerd in dit specifieke genre. Hij heeft een reeks educatieve strips gemaakt over de prehistorie. Met de verstripping van J.-H. Rosny Aînés De Strijd om het Vuurverschijnt in november 2013 een volgende prehistorische strip van zijn hand. Als opwarmertje kan Neanderthaler behoorlijk tellen. Het kent wel enkele storende elementen. Zo konden we nooit bevroeden hoe welbespraakt de Neanderthalers wel waren. Filosofie en een eind wegmijmeren is hen ook niet vreemd. Het theatrale taalgebruik durft hier nogal te ontsporen. We missen gewoon een heleboel groemfs en grunts om het realistischer te maken. De verhaalstructuur heeft dan weer veel weg van een klassiek heroïc fantasyverhaal waarbij een hoofdpersonage een avontuurlijke queeste moet ondernemen. Zoiets werkt altijd, of toch meestal. In dit geval gelukkig wel.