Kalimbo is een oude olifant die zijn einde voelt naderen. In gezelschap van zijn ouwe vriend, de leeuw Makussa, verlaat Kalimbo zijn stam en trekt richting olifantenkerkhof. Onderweg voelen ze zich geroepen de jonge zebra Mata-Mata te helpen die van zijn horde is gescheiden door een dolle migratie van gnoes. Als eenzaat vormt hij een te makkelijke prooi voor alle roofdieren in de streek. De twee oude kompanen zullen wellicht hun laatste grote strijd moeten leveren.

Het is geen geheim dat de Belg Crisse (die al in ruime mate zijn halleluja beleefde dankzij Atalante, Het Kristallen Zwaard, Luuna en Kookaburra) allerlei tekenfilmplannen koestert. Die leiden maar niet tot een concrete uitvoering. Met Kalimbo gaat hij schaamteloos Ice Age, Madagascar en The Lion King achterna, in dit geval met een olifant, een leeuw, een zebra en ook nog een neushoorn. Meer originaliteit ware welkom, al kunnen we dit tegelijk wel aanbevelen aan een jonger leespubliek.

Crisse gunt deze keer zijn vaste inkleurwizard Frédéric "Fred" Besson zijn plaats onder de zon als volwaardig tekenaar. Zijn computerpalet ademt werkelijk de broeierige sfeer van de Afrikaanse savanne uit. Alles baadt in een drukkend zonlicht. Maar hij had zijn bibliotheek met wolkenhemels wel eens mogen uitbreiden. Je moet er eens op letten hoe vaak dezelfde wolken op de achtergrond voorbij drijven. Niettemin lijkt hij de tekenstijl met de guitige dieren van Crisse moeiteloos aan te kunnen. De grappige intermezzo's met de domme struisvogels en de betweterige vogels werken even goed als de scènes met de pipinto's in Luuna. Ook voor de talloze actiescènes en de panoramische bovenzichten kiest hij nooit de makkelijkste weg. Er zit beweging en souplesse in. Mocht men ons wijsmaken dat Crisse hier zowel de tekenaar als de scenarist van is, we zouden erin trappen.

Waar Besson en Crisse helaas niets aan kunnen doen, is de soms slordige vertaling. Zinnen die niet klinken of te haastig zijn neergepend, verkeerde woordkeuzes en ja zelfs een te Vlaamse woordenschat.