Spanjaard Francisco Pizarro loopt in het begin van het verhaal in een hinderlaag waarbij hij dodelijk gewond raakt. Hij kan nog net ontzet worden naar een schip dat zienderogen het zilte sop kiest. Tijdens het wegvaren en in zijn doodsstrijd herbeleeft hij zijn verleden. En dat begint bij het organiseren van een nieuwe expeditie naar de Amerikaanse indianenstad Cajamarca waar volgens hem onmetelijke hoeveelheden specerijen, slaven en vooral goud te bemachtigen zijn. Omdat hij ook nog belooft christenzieltjes te winnen, krijgt hij de benodigde fonsen voor de expeditie. Hij moet aan boord wel de oude bekende Almagro dulden die door de koning wordt meegestuurd. Beide heren stonden in het verleden tegenover elkaar. Ondanks hun voornemen om hun kleine meningsverschillen te laten rusten, loopt de spanning tijdens de reis op. Het wordt er niet beter op wanneer Almagro bij het bezoek aan een indianendorp door een misverstand een oude vrouw neerschiet. Er volgt een slachtpartij... en dan nog een... en vervolgens zijn de laatste Spaanse overlevenden er getuige van hoe rivaliserende indianenstammen elkaar bestrijden. Francisco ziet dat als goed nieuws, maar zolang de stad Cajamarca niet gevonden wordt, staat hij niet sterk in zijn schoenen.

Het Goud der Dwazen is een verrassend sterke opener van een trilogie geworden. Vergeet Hermanns Schemerwoude-album Hemeloog, leg Philippe Xaviers en Jean Dufaux' Conquistador opzij en lees sito presto dit geval! Scenarist Jean-François Di Giorgio bewees al zijn sterktes met de stevige detectivereeks Munro en vooral met de meeslepende Samoerai-reeks. Het Goud der Dwazen behoort ons inziens al na één deel tot zijn top 3.

De Italiaanse tekenaar Giancarlo Olivares weet de sfeer van het verhaal, drukkend door het Midden-Amerikaanse decor en door een spanning van begin tot einde, aardig weer te geven. In een trefzekere, helder realistische stijl speelt hij personages tegen elkaar uit in geslaagde decoupages. En verdomd als het niet waar is, ook zijn dames zijn een fraai zicht voor het oog.

In de vermetele goudkoorts in het verhaal kunnen we best meegaan, het is des mensen. De gretigheid van de auteurs om erover te vertellen werkt extra aanstekelijk op de passionele striplezer in ons. Dikke, vette, met blinkend goud omrande aanrader!