Bij onze bespreking van het eerste deel van Alex Senator staken we onze positieve opmerkingen niet onder stoelen en banken: Alex was eindelijk de kindersandalen ontgroeid waardoor de nieuwe Alex veel meer is dan louter een oudere kloon van Jacques Martins tijdloze geesteskind.

Het debuut was goed en herstelde de reputatie van Alex als Romeinse held in het striplandschap, maar zouden de makers er ook in slagen om hetzelfde niveau aan te houden? Vele lezers voelden zich quasi verplicht om deel twee te kopen, omdat het eerste deel eindigde met tal van open vragen. Wie is nu verantwoordelijk voor de mislukte moordaanslag op keizer Augustus? Bevindt Julius Caesar, zijn voorganger, zich wel degelijk in Egypte en is hij dus niet dood? En over dood gesproken: hoe is het gesteld met Enak? Bevindt hij zich in tegenstelling tot de doodgewaande Caesar wél in de onderwereld?

Om die mysteries op te lossen, trekken Alex, zijn eigen zoon en Enaks zoon naar het land van de Nijl waar het hen al meteen duidelijk gemaakt wordt dat ze zeker niet welkom zijn. Manipulatie, intimidatie, sabotage en zelfs moord, niets is Alex' vijanden te veel om hem in zijn opzet te laten falen. Uiteindelijk staan Alex en zijn gevolg zelfs voor het grootste mysterie van al, de moeder der piramides.

Egypte is een land dat niet alleen in strips, maar ook daarbuiten enorm populair is. Het land roept een exotische wereld op van machtige farao's, doodse woestijnen, imposante gebouwen,... alle clichés die uiteraard in dit album niet mogen ontbreken. Maar het verveelt geen seconde, zelfs niet als Valérie Mangin er op haar beurt ook nog eens het befaamde Orionmysterie bij sleurt. Volgens deze theorie zouden de piramides gebouwd zijn nog voor de farao's aan de macht kwamen door een of andere superieure beschaving. Deze beschaving wist de positie van de drie grote piramides zelfs overeen te laten komen met de stand van het sterrenbeeld Orion, vandaar de naam van deze theorie. Nu horen we je al denken: superieure beschaving? Atlantis? Gelukkig trapt Mangin niet in de val om die verzopen eilandbewoners (die over ufo's, laserwapens en nog veel meer zouden beschikt hebben) er ook nog eens bij te sleuren. Integendeel, we krijgen een mooi gestoffeerd, klassiek avontuur met Alex waarbij de oude thematiek van de beste Alex'en gerecycleerd wordt. Een of andere verloren vorst probeert zijn rijk in zijn oude glorie te herstellen, zoals we ook al konden lezen in Iorix de Grote, De Tiara van Oribal, Vercingetorix, De Laatste Spartaan, De Verloren Legioenen en nog een aantal albums van de jonge Alex.

Tot slot nog een dikke pluim voor het tekenwerk van Thierry Démarez die er bijzonder goed in geslaagd is om met een in hoofdzaak bruin kleurenpalet het Oude Egypte weer tot leven te brengen.

De eerste twee delen van Alex Senator hebben een meer dan goede indruk op ons gemaakt en als het derde deel even sterk blijft als de vorige — drie maal is scheepsrecht? — dan wordt dit een stripreeks over de oudheid die terecht zijn plaats heeft veroverd in het klassieke strippantheon!