Doorheen de reeks zagen we Fujimoto, de bezorger van Ikigami's, steeds meer twijfelen aan zijn taak bij de overheid. Diezelfde overheid wordt bedreigd met een aanval van de Federatie. De overheid doet een beroep op het nationalistisch gevoel van de bevolking en roept rekruten op. Er zijn voordelen aan verbonden, maar door een averechts effect breekt een revolutie los. Fujimoto zit ondertussen achter slot en grendel tot hij een voorstel krijgt om ex-dissidenten te volgen. Zo komt hij weer in contact met zijn voormalige collega Nanako Kubo die hij indertijd aangaf wegens haar subversieve gedachten in verband met de welvaartvrijwaringswet. Nanako is gebrainwasht en leidt een sociaal aanvaard leven. Toch lijkt niet, maar dan ook wèrkelijk niets zoals het lijkt. Fujimoto komt steeds meer in het nauw. De climax is er een om u en dankjewel Kana tegen te zeggen.

Tegelijk valt te vrezen dat met dit laatste deel van Ikigami ook het doek valt over manga-uitgeverij Kana. Laten we daar maar niet over zeuren en het houden op eindigen met een knaller. Ikigami hoort op de plank naast Monster en Death Note. Gewoon sterke verhalen, meeslepend en originele verteld van begin tot eind.