In het eerste deel van Moederkillers zette Zidrou ons serieus op het verkeerde been. Wat begon als een nogal stereotiepe bakvissenstrip, ontaardde (in de goede zin van het woord) in een horrorstrip pur sang. Vijf tienermeisjes wensen op een website hun moeders allerlei slechts toe, van ettelijke borden spruitjes eten tot zelfs een dodelijke mep. Ze hebben echter geen vermoeden dat de persoon of organisatie achter de website hun 'opdrachten' echt uitvoert...

Nu de verrassing ervan af is, kan Zidrou in het slotdeel van dit tweeluik het niveau doortrekken? Helaas niet helemaal. Het verhaal komt na een veelbelovende openingsscène opnieuw erg traag op gang. De luchthartigheid en de vele flauwe dialogen vloeken nogal met de dramatische gebeurtenissen in het eerste deel. Pas ruim over halfweg komt er eindelijk vaart in en krijgen we weer een spannende strip te lezen.

Met Moederkillers heeft Zidrou geprobeerd om een strip voor alle leeftijden te maken. Maar hij is er niet in geslaagd om de juiste toon te vinden. Sommige scènes zijn te kinderachtig voor volwassenen, ook in combinatie met de nogal karikaturale tekeningen. Andere zijn dan weer te bloederig voor jonge lezers.

Ondanks deze tekortkomingen is Moederkillers toch een fijn tweeluik om te lezen. Maar in vergelijking met prachtstrips als Lydie, Een Mooie Reis, De Verhalenverteller en Het Vel van de Beer kunnen we het enkel beoordelen als een niet-essentieel tussendoortje.