Vijf jaar onschuldig brommen achter de tralies. Valselijk beschuldigd zijn van het bezit van kinderporno. Onwetend in dienst zijn bij de kerel die je grootouders liet vermoorden. Onrecht is overal, en het overkomt je. Maar als op een dag ene Graves naar je toestapt en je een attachékoffertje geeft met daarin een pistool, honderd kogels en de identiteit van de persoon die je leven heeft verwoest én dan nog eens het onomstotelijk bewijs geeft dat die persoon hiervoor schuldig is... wat zou jij dan doen? Als de ijskoude agent Graves je dan nog eens vertelt dat de honderd kogels niet te traceren zijn en dat elk onderzoek naar een moord onmiddellijk ophoudt op het moment dat de kogels gevonden worden... Wat zou jij doen? Ja, jij!

100 Bullets gaat over wraak en vooral over het feit als het pad volledig geëffend wordt, wanneer en of iemand überhaupt wraak neemt. Scenarist Brian Azzarello schept er een duivels genoegen in om ons in zijn kortverhalen (die soms doorlopen in meerdere delen) achter te laten met dubbelzinnige verhaallijnen zonder enige moraal. Alle moorden zijn gerechtvaardigd en de kandidaatwrekers worden nooit beloond of gestraft voor hun wraak. Ze krijgen niets anders dan het genoegen van de wraak zelf.

Wie vreesde dat 100 Bullets de volledige vijfentwintig deeltjes na elkaar zou variëren rond hetzelfde — weliswaar ijzersterke — thema, kunnen we gelukkig maken. Vanaf deel 3 blijkt dat we deel uitmaken van een gigantisch schaakspel waar agent Graves een pion, loper, toren of wie weet zelfs koning blijkt te zijn, en die honderd kogels slechts een schimmige aanleiding zijn om de wrekers te sensibiliseren voor een groter plan. Eindelijk beginnen we te begrijpen waarom deze netjes afgeronde reeks de Eisner- en Harvey-awards voor beste vervolgserie aan elkaar reeg.

100 Bullets is ook een blij weerzien met het flitsende tekenwerk van Eduardo Risso (Cain, Video Inferno, Fulu). De Argentijn blijft hier gelukkig zijn typisch donkere schaduwstijl aanhouden en laat zich maar af en toe meeslepen in de typisch Amerikaanse krachtpatserijposes.

Bij het verschijnen werd de serie door de Amerikaanse critici en uitgevers fel toegejuicht net omwille van die dubbelzinnige moraal. Bovendien werden de comics extreem gewelddadig, somber en — jawel — slim bevonden. Voor een keer hebben die critici gelijk. 100 Bullets is inderdaad dit alles. Slim als we zijn, houden wij ervan! Elke maand meer en meer.purchasetramadolonline.com/