Plezierpiek is het grootste pretpark van de Melkweg waar mensen zich komen amuseren. Zowel de bezoekers als de werknemers kunnen zich verkleden. In veel gevallen doen ze dat als bekende figuren uit de strip-, film- of tekenfilmwereld. Zachary Buzz komt er niet de cosplayer uithangen. Hij komt er een opleiding volgen als Urban Interceptor, het beste politiekorps ter wereld. Maar Zachary is wat molliger, groter, hij komt van de boerenbuiten, hij is getraumatiseerd, hij is anders. Plezierpiek moet hem een nieuwe kans bieden. Een kans die hij met gretigheid grijpt. Kleine misdaden worden geregeld door A.L.I.C.E., een soort gerobotiseerde Big Brother-misdaadbestrijdingsdienst. Urban Interceptor is er voor de grotere misdaden. En die komt er bijvoorbeeld in de vorm van een reeks verminkte lichamen van meisjes. De beste Urban Interceptor zit een verdachte op de hielen. Het wordt allemaal live uitgezonden door een op sensatie beluste Springy Fool, de alomtegenwoordige leider van Plezierpiek die zich de gedaante van het haastige konijn uit Alice in Wonderland aanmeet. Een rijkeluisjongetje is een rechtstreekse getuige van de confrontatie tussen de agent en de verdachte en verlaat zijn beschermde milieu. Zo komt hij in het gezelschap van Zachary die ondertussen slag op slinger verliefd raakte op een halfnaakt liftmleisje met wie hij het bed deelde, maar die daaropvolgend is overgeplaatst.

Luc Brunschwig (De Geest van Warren, De Macht der Onschuldigen, Makabi) is de scenarist van deze nieuwe stripreeks. Tot nu toe is hij nog niet door de grote poort van het schrijversgild gegaan. Lees: hij heeft nog geen bestseller voortgebracht. Daar kan verandering inkomen met zijn herlancering van Bob Morane die hij voor Dimitri Armand voorbereid. Dat wordt een motherfucker van een actiestrip, voelen we nu al aan onze botten. Tot zolang bewijst Urban andermaal dat hij werkelijk talent heeft voor het opzetten van een meeslepende thriller.

De sf-omkadering is gesneden koek voor Roberto Ricci die al een jaar of twaalf aan de slag is als tekenaar zonder daarbij potten te breken. Pas met deze Urban, zijn eerste vertaalde strip, toont hij voluit tot wat hij in staat is: bijzonder sfeervolle tekeningen waarbij elke plaat een geschilderd kunstwerkje is, dan nog eens onderverdeeld in prenten die elk op zich extra kijkplezier bieden. Het barst van de knipoogjes, soms op het overdreven af, maar het drukt ons enthouasme niet. Zijn sensuele vrouwtjes mogen er trouwens ook wezen!