Louisiana, 1863. De Amerikaanse Burgeroorlog woedt in alle hevigheid. Met generaal Grant hebben de Noordelijken eindelijk de bevelhebber die ze nodig hebben om de opmars van het zuiden een halt toe te roepen. Grant maakt zich op om Vicksburg te belegeren. Ondertussen dwaalt Doyle, een ex-soldaat van de Zuidelijken rond in Lake Providence. Hij bezoekt er een arts om aan de nodige pijnstillers te geraken. Als scherpschutter bij het Zuidelijke leger schoot Doyle een generaal van de Noordelijken dood. Hij kon echter niet voorkomen dat daarbij ook diens dochter dodelijk getroffen werd. In het daaropvolgende tumult werd ook Doyle in de schouder geraakt. Het is deze wonde die hem fysiek pijn bezorgt. Er speelt echter ook een psychisch component mee. Sinds de dood van het jonge meisje ziet hij haar overal opduiken. Enkel morfine zorgt ervoor dat zij hem even alleen laat. De drang naar morfine en de waanbeelden die Doyle continu ziet, werken hem los van de realiteit. Meer nog, Doyle handelt buiten zichzelf in wat nog het best te omschrijven valt als schizofrenie. Dit alles gebeurt in een gemeenschap waar paranoia tegenover de zwarte slavenbevolking hoogtij viert.

Dit eerste deel is een aanklacht tegen de waanzin van de Amerikaanse Burgeroorlog. De geneeskunde was destijds erg primitief. Veel meer dan amputaties en morfine bestond er niet, en wie tijdig geopereerd werd, had nog steeds meer dan vijftig procent kans om te sterven aan infecties. Morfine zorgde voor een leger aan verslaafden die letterlijk alles zouden doen voor een shot.

Morpheus grijpt de lezer bij de keel, niet enkel door de thematiek, maar evenzeer door het dromerige, bij momenten grauwe inkleurwerk. Benoît Blary lijkt ons geen groots tekenaar, maar weet met zijn inkleuring erg veel goed te maken. Séverine Gauthier kwijt zich zoals vermeld schitterend van haar taak en wist ons met dit verhaal even uit ons evenwicht te brengen. Laat de rest maar komen!