Die ochtend bij de stripboer, een conversatie tussen een oudere dame en de man achter de kassa:

— "Meneer, de nieuwe Jommeke voor mijn veertienjarige kleinzoon, graag!"

— "Mevrouw! Mag ik u wat anders aanraden voor uw adolescente oogappel? Een gloednieuwe reeks van Silvester: Hauteville House."

— "Hot Fille? Meneer, zie ik er uit alsof ik porno aan mijn kleinkinderen zou geven?"

— "Neenee, mevrouw, u snapt het niet. Het speelt zich af in de 19de eeuw..."

— "... in de Moulin Rouge, zeker?"

— "Nee, in Mexico. En we bieden het aan in een speciaal pakket..."

— "Jaja, pakketten, ik ken dat. Die vuile seksboekjes met direct wat hulpgerief bij. Kom, de nieuwe Jommeke. En inpakken, graag!"

"Zucht…"

Moraal van het verhaal: spreek Hauteville uit met een niet-aangeblazen h. Er zullen dan ongetwijfeld mensen zijn die meteen denken aan het ballingsoord van Victor Hugo. Hij leefde tussen 1856 en 1870 in het huis op het eiland Guernsey en maakte er meesterwerken als Les Misérables en L'homme qui Rit. De stripserie speelt zich af in 1864 en scenarist Fred Duval (Travis, Carmen McCallum) gebruikt Hugo en zijn republikeinse en anti-Napoleontische sympathieën als kapstok om een spannend steampunkverhaal te vertellen. De schrijver leidt diep onder het huis een prima geëquipeerde (ze hebben nog net geen Steamton Martin die onzichtbaar wordt) fractie republikeinse spionnen die er alles aan doen om Napoleon III zo vaak mogelijk te pesten. Wanneer vreemde geruchten rond de middeleeuwse rooftocht van Cortez de ronde doen, trekt Gavroche, een 19de-eeuwse James Bond, naar Mexico om zijn neus in Napoleons zaken te steken.

Duval mag zich op de borst kloppen voor de verhaalidee, de kleine raadseltjes, de zeer snelle overgangen en de erg aantrekkelijke decoupage, maar ook tekenaar Gioux verdient een pluim. Oké, hier en daar vergeet hij wel eens wat we afgesproken hadden met betrekking tot de vaste en juiste verhouding van een hoofd tot een lichaam, maar dat drukt de pret niet. Laat je ogen afdwalen naar de knap getekende technologische vondsten en maak zo van elk plaatje een ware ontdekkingstocht. Carole Beau, die ook al voor de inkleuring van De Verborgen Geschiedenis zorgde, plaatst de kers op de taart met kleurtjes die de tekeningen een extra portie sympathie meegeven.

Hauteville House is daardoor een topreeks, die zijn plaats verdient ergens tussen de andere stripreeksen met het woord "stad" in de titel: Golden City, vooral dankzij de stijl en de inkleuring, en De Duistere Steden, door de vindingrijke technologie. Voor je ons, voor die laatste vergelijking, van blasfemie beschuldigt: ontdek het erg leuke archief van Hauteville House in deel 2 en oordeel zelf. De Duistere Steden light, alweer erg slim gepromoot (profiteer van het pakket!) en prima vertaald (een bedje waarin een aantal andere vertaaluitgeverijen nog ziek zijn) door Silvester, dat vrolijk het gat in de markt opvult dat Talent en Arboris laten. Wat ons betreft: hopelijk met steeds meer succes.