Het zit Billy Summer niet mee. Hij doet wat te veel zijn best voor zijn vriendin. Hij verstikt haar met zijn goede bedoelingen en de haast om te trouwen en zich te settelen. Zij wil wat afstand en het komt tot een halve breuk (en een lekker potje tijdelijke wiedergutmachungseks). In dezelfde periode belooft hij zijn stervende oma om aanwezig te zijn op de herdenkingsplechtigheid voor haar man, Billy's opa, in Zuid-Korea. Die man vocht in de oorlog tegen Noord-Korea en zijn lichaam werd onlangs pas geïdentificeerd. Met zijn hoofd vol vragen en twijfels en gebukt onder een tragisch jeugdtrauma reist hij naar het land waar zijn opa omkwam. Daar krijgt hij verrassingen en onthullingen te verwerken die zijn hele bestaan, toekomst en zelfs verleden bepalen.

Na getekend te hebben voor Jean Dufaux (de reeks Niklos Koda) en Denis Lapière (het Vrije Vlucht-tweeluik Voor het Ongeluk Geboren) probeerde Olivier Grenson het eens zelf als scenarist. En dat heeft-ie werkelijk zeer goed gedaan. Op een paar uitschuivers met te zweverige (letterlijk zelfs!) scènes na etaleert hij een waar talent voor pagina- en dramaopbouw. Nergens wordt het melig of weekendfilm-op-Vitaya-achtig. En tegelijkertijd weet hij net die snaren te beroeren die erom doen. Het is dan ook nog eens uitmuntend in beeld gebracht met een aura van rust en kalmte.

In het zog van de kort na mekaar verschenen kleppers Angelus en Het Vervloekte Kind past ook deze Geen Weg Terug waarin de jacht op de waarheid achter de afkomst van de hoofdpersonages en de drastische gevolgen daarvan centraal staan.