Jean-Luc Istin heeft wat met de Keltische, mythische stad Ys die onder water verdween. Die fascinatie kreeg de van Bretagne afkomstige auteur ingelepeld met de strip Bran Ruz van Claude Auclair en Alain Deschamps. Sindsdien vertelde hij zijn eigen legendes over de stad in de series Merlijn en De Druïden. Ys, de Legende ziet Istin als een reboot, als een western in de vijfde eeuw na Christus.

In het eerste deel voert hij Gradlon ten tonele, de voorbestemde koning van de stad Ys. Istin presenteert zijn harde kindertijd, zijn lastige initiatie als Pict in de Highlands, maar ook het verraad en een verscheurend drama die hem te beurt vallen. Het is de oude, cynische Gradlon zelf die zijn verhaal vertelt aan een monnik die uit Rome is gekomen.

De brutaliteit van bepaalde scènes deed ons meermaals denken aan Conan. Die indruk wordt nog eens versterkt door de fysieke gelijkenis tussen Gradlon en Conan. Daarbij vragen we ons af of tekenaar Dejan Nenadov wel genoeg moeite heeft opgebracht om er iets uniekers van te maken. Het antwoord is neen. Zijn krasserige tekenstijl oogt slordig en haastig. De grandeur die bepaalde bouwwerken of objecten zouden moeten uitstralen, mist hij volledig. Maar met zijn slonzige stijl en dankzij het scenario van Istin weet hij wel een bloedlinke emotionaliteit op te roepen. Gradlon is gedreven door wraak en de razernij die hem drijft is werkelijk af te lezen in zijn ogen.