Steve Travis: ruimtepiloot extraordinaire keert na zijn verbazingwekkende afwezigheid in het vorige album weer terug naar de voorgrond. Hij bevindt zich nog steeds in het dorpje Eikenloo om verzet te beiden tegen de plaatselijke sloop- en knokploegen. Maar ondertussen worden er veel grotere, duisterdere plannen gesmeed. Plannen waarbij de Tarantula, de gigantische slooprobot van Vitruvia een belangrijke rol zal spelen. Travis zal het moeten opnemen tegen een oude vijand die nergens voor terugdeinst om zijn plannen door te voeren. Maar Travis zelf verbergt ook een geheim en vóór de 48 pagina's om zijn, volgen er aardig wat onthullingen en vindt er een ware slachting plaats waarbij lang niet alle personages levend uitgeraken.

We zullen er niet omheen draaien: Tarantula is pompeuze sf-actie van het soort waar Michael Bay in grossiert. Vooral het einde waarbij auto's en ander blik in het rond vliegt, heeft een heel sterk Hollywoodgehalte. Maar... dit is wel vele malen beter dan gelijk welke Michael Bay-film.

Scenarist Fred Duval schept een enigszins gecompliceerd en coherent verhaal, fijn aangelengd met een heerlijke jus van goed uitgewerkte personages en zelfs nog een beetje diepgang als hij de psyche van Travis en Nyrki verder uitwerkt. Zeker die laatste is geen tweedimensionaal personage. Dit toch al lekkere potje is dan ook nog overgoten met een aangenaam sausje van relatief subtiele en soms zelfs tedere humor.

Ook het tekenwerk is weer helemaal top. Christophe Quet heeft een geheel eigen stijl en ons bevalt die zeker wel. Zijn mix van karikaturaal en hyperrealistisch met her en dar wat comicinvloeden zorgt voor een vrij unieke look die deze reeks zeker verdient. Met name in dit album kon hij zich flink uitleven met de over-the-top-actiescènes.

Na het wat mindere vorige album is dit weer helemaal zoals het hoort. Een goed verhaal, goeie personages, fijne humor, mooi tekenwerk en snoeiharde actie. Kortom: genieten.