SOEPERMAN 1
Het Werd Tijd
René Uilenbroek + Willem Ritstier • Bee Dee
48 p. (SC)
|
|
| Een superheld met een brilletje |
|
Elke jongen droomt er wel eens stiekem van om als superheld ongekende krachten te hebben, door het luchtruim te klieven, geboefte te bestrijden en in één moeite door onschuldige en o zo dankbare deernes uit de klauwen van gespuis te redden. Jammer genoeg staan nogal wat praktische bezwaren de verwezenlijking van deze droom in de weg. Daar kan Klark Klont, alias Soeperman, van mee spreken. Met die ongekende krachten wil het nog best lukken, maar voor het betere kliefwerk heeft hij een straalmotortje nodig. En techniek is nu eenmaal niet feilloos. Bovendien blijken dat geboefte en die deernes niet altijd even gewillig te zijn.
De avonturen van Soeperman zijn meer dan een persiflage op de bekende Amerikaanse actieheld. De clichés van het genre gebruiken René Uilenbroek en Willem Ritstier wel als uitgangspunt om er hun grappen rond op te bouwen, maar ze voegen er ook wat aan toe. Zo spelen de taferelen zich in een oer-Hollands stadje af, wat de situaties al herkenbaarder maakt. Zijn partner/sidekick/huishoudster vindt Soeperman in de figuur van Leo, een bloednuchtere egel die met zijn droge commentaren de overenthousiaste Klark Klont af en toe probeert te temperen. Vergeefs, uiteraard.
De tweepaginagags die Het Werd Tijd bundelt, vonden alle eerder hun publicatie in Eppo en Wordt Vervolgd in 1986-1987. Plezier valt er met hopen te rapen, al zijn de clous soms aan de melige kant en vaak voorspelbaar. De (figuurlijke) kracht van Soeperman zit ‘em in de herkenbaarheid van het superheldengenre, dat hier vakkundig in zijn hemd wordt gezet. De drukke zwart-wittekeningen nodigen uit om elk plaatje aandachtig te bestuderen, want vaak verstoppen de auteurs die vol prettige details en visuele humor. De verhaaltjes worden daarnaast doorspekt met een aantal leuke running gags (de ramenzemende buurvrouw, de onfortuinlijke kinderrover, de struikelende koffiedame), zodat de ware lol van Soeperman meer onderweg dan aan de finish valt te beleven. In dat opzicht is de gag dat Leo besluit om actief als Wonderegel (met verlengsnoer) aan Soepermans avonturen deel te nemen zonder meer lachen geblazen. |
|
| > HANS OTTEN — juni 2006 |
