De Grote Odalisk. De grote wat? Een odalisk is een oriëntaals kamermeisje dat vaak poedelnaakt op een divan ligt, en van over haar rug je schalks aankijkt. Een van de bekendste odaliskschilderijen is van Jean Ingres die de dame in kwestie voorzag van extra ruggenwervels om haar nog sensueler te doen lijken. Dit erotische schilderij, De Grote Odalisk, is dan ook een van dé toppers in het Louvre. En toppers worden bewaakt. Streng bewaakt. Maar dat schrikt Alex en Carole totaal niet af. Deze twee sexy dievegges plegen al enige tijd met opvallend veel branie de ene opzienbarende kunstroof na de andere. Maar het Louvre... dat is geen Quai D'Orsay. Dat is andere koek, en daarvoor hebben ze een derde kompaan nodig.

Bastien Vivès. Zijn naam prijkt als eerste op de cover. En terecht, want wie kent hem niet? Amper 27 jaar is-ie en deze voortrekker van zijn generatie heeft al de ene parel na de andere uit zijn mouwen geschud.De Smaak van Chloor, In Mijn Ogen, Polina,... waren oogopeners die steevast goed gekozen experimenten met leesbaarheid wisten te verzoenen. Maar als hij dan de handen in elkaar slaat met Florent Ruppert en Jérôme Mulot, de doodgeknuffelde tandem van de Franse alternatieve strip, dan verwacht je eerder een moeilijk boekje.

Mis, poes. De Grote Odalisk is een eerbetoon aan de films en strips uit de jaren 1970 over ongrijpbare, sexy inbreeksters met kattenmanieren. De heren, die ervoor kozen om samen het verhaal te schrijven en te tekenen, maken er een uitstekend actieverhaal van, vol onverfilmbare stunts en andere waaghalzerij. Maar toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan, en schotelt het trio je eveneens de zielenroerselen van deze openhartige dames voor. En zo krijg je hallucinante scènes te lezen waar de inbreeksters zich tijdens een kraak eerder afvragen hoe ze hun vriendje terugwinnen dan dat ze proberen te ontsnappen. Ook op grafisch vlak kozen de auteurs voor een opvallend toegankelijke stijl en pagina-indeling. Bastien Vivès tekende alle vrouwelijke personages. Ruppert en Mulot die al langer werkten in Vivès' Polina-stijl bekommerden zich prima om de rest.

Het resultaat is een verrassende actiestrip op het kruispunt van Mission Impossible en de Flair. Il faut le faire.