Is het een nieuw bewijs dat de strip als een volwaardig medium wordt beschouwd? Verfilmingen zijn de laatste tijd duidelijk niet meer voldoende. Romans worden steeds vaker ook in een stripjasje gegoten. Toch zijn we niet altijd gelukkig met die bewerkingen. De ene keer ruikt dat jasje naar mottenballen, de andere keer glanst het van het melkkoeienleer waarmee het gemaakt is. Maar af en toe biedt de stripadaptatie een echte meerwaarde. Millennium is hiervan een mooi voorbeeld.

We moeten toegeven dat de succesvolle Millennium-trilogie van Stieg Larsson niet echt sprankelende literatuur was: een wat simpele schrijfstijl, vaak langdradig en op het randje van de geloofwaardigheid. Maar de boeiende plot en vooral de kleurrijke hoofdpersonages zorgden ervoor dat je het boek toch moeilijk opzij kon leggen. Bovendien baadde het geheel in een scherp maatschappijkritisch sausje, de specialiteit van het Scandinavische misdaadschrijvershuis.

De enkeling die de trilogie nog niet las en de verfilmingen aan zich voorbij liet gaan, krijgt een nieuwe kans om de hype proberen uit de weg te gaan. Toch raden wij hem of haar aan het eerste deel van de stripbewerking eens uit te proberen. Maak kennis met de gedreven onderzoeksjournalist Mikael Blomkvist, die na een verloren rechtszaak ontslag neemt. Een rijke industrieel huurt hem in om de verdwijning van een nichtje, twintig jaar eerder, te onderzoeken. Ondertussen heeft het punkmeisje Lisbeth Salander, een getalenteerde, maar contactgestoorde hacker, zo haar eigen problemen. Ze neemt het recht in eigen handen.

Het begin is misschien wat stroef en verwarrend (de eerste honderd bladzijden van het boek waren ook nogal saai), maar zodra je in het verhaal zit, laat het je niet meer los. Scenarist Sylvain Ruberg, die een deel van het jaar in Zweden woont, is erin geslaagd om de eerste 266 bladzijden uit Mannen die Vrouwen Haten om te vormen tot 64 boeiende strippagina's, zonder het originele verhaal geweld aan te doen of belangrijke gebeurtenissen weg te laten.

Maar de meeste lof gaat naar de Spanjaard José Homs. Tot voor kort een volslagen onbekende, maar opeens liggen er in de winkel twee strips tegelijk met zijn naam op de cover: naast Millennium is hij ook de tekenaar van Angelus. Dankzij Homs' knappe, realistische tekenwerk, is Millennium duidelijk niet zomaar een snelle opdracht om, meesurfend op de golven van de hype, gemakkelijk geld te verdienen. Van deze bewerking is werk gemaakt om er iets moois van te maken. Opvallend zijn de grote karakterkoppen waarmee Homs zijn personages opzadelt. Dit geeft deze strip een echte smoel.

Vanaf dit jaar zullen er jaarlijks twee albums verschijnen, zes in totaal. Elk jaar kan je dus een verstripping van een volledige Millennium-roman lezen. In 2015 is de stripreeks bij Dupuis compleet.