1946, hartje Ardennen. De ongeneeslijk zieke Marie-Louise Marchandise ligt op sterven. Ze sommeert haar twee zoons om hun oudere broer Charles terug te vinden. Ze wil haar drie zonen nog één keer samen zien voor ze naar de hemel gaat. Haar laatste verzoek is niet evident voor André en René. De Tweede Wereldoorlog sloeg diepe wonden in de streek en in de familie. René verloor een arm en een oog. En terwijl André de kant van het actieve verzet koos, verzeilde Charles aan de overkant, bij een SS-brigade om te vechten voor zijn vaderland. Hij zou de dood hebben gevonden, maar Marie-Louise denkt daar anders over. Tegen zijn zin trekt André op onderzoek langs de gevangenis, een bordeel en een gevaarlijke veteraan uit de eenheid van Charles alias Charlie de Messenslijper. André leert niet alleen dat hij zijn beeld over zijn broer moet bijstellen — en dat wringt! — maar hij komt ook op het spoor van het beruchte O.D.E.SS.A.-netwerk dat nazi's een nieuw leven biedt aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. Alleen dreigt hij daarbij een stap te ver te gaan in zijn onderzoek. De Brusselse politie houdt hem in het oog.

O.D.E.SS.A. lijkt bijna te lezen als een pleidooi voor amnestie, nog steeds een gevoelig onderwerp in België. Wie kan zomaar beslissen over iemands daden die door de enen als heldendaden en door anderen als misdaden worden aanzien. Valt het muntje automatisch naar de kant van wie als overwinnaar uit de oorlog kwam en aan de juiste kant streed? Over dat soort kwesties en vooroordelen gaat O.D.E.SS.A. óók, zij het niet zo expliciet als wij het hier stellen. In de eerste plaats leest het nog wel makkelijk als een familiedrama.

Het slot van het tweeluik verschijnt binnenkort. Komt het tot een hereniging? In welke omstandigheden zal dat verlopen? En vloeien er dan ook rijkelijk traantjes?