Het tweeluik De Koning der Apen is een variant op Tarzan, maar om geen last te krijgen met de erfgenamen van schrijver Brice Burroughs baseerde Philippe Bonifay zich op een boek van Albert Robida uit de negentiende eeuw. De rechten op zijn aapmens Saturnin Farandoul behoren tot het publieke domein waardoor Bonifay er zijn eigen gang mee kon gaan. Hij liet de surrealistische verhaalelementen vallen zodat zijn Saturnin niet zoals in het origineel Australië aanvalt met een leger apen of plots op de planeet Saturnus terechtkomt. Bonifay koos voor Londen als belangrijkste decor en waagt zich aan een kleine hommage aan het land van Mary Poppins, Peter Pan en een zekere Jack The Ripper. Door een nieuwe reeks moorden op hoertjes wordt gevreesd voor Jacks terugkomst. Bonifay laat Lord John Arthur Livingstone worstelen met zijn identiteit, met zijn verkregen plaatsje in de maatschappij en in de wereldstad Londen, met zijn menszijn zelfs. Een citaat als "Ik ben een storm, opgesloten in een lege fles whisky. Het amuseert me en maakt me dronken... maar ik mis de ruimte!" spreekt boekdelen. Zijn gedachten dwalen wel eens naar zijn onbezorgde jeugd waardoor je netjes een flashback krijgt geserveerd.

Sinds de vierdelige reeks Hispañola is Fabrice Meddour er nooit meer in geslaagd zich werkelijk te profileren. Na deelnames aan collectiefreeksen als Levenslijnen en De Orde van de Drakenridders is zijn moment gekomen om zich nog eens van zijn beste kant te laten zien. Dat doet hij met afwisselend kleurrijke en sinistere platen, maar vooral met erg veel sfeer. Voor Bonifay, die zich in interview laatdunkend uitliet over graphic novels die hij "nieuwerwetse pseudostrips" en "krabbelstrips" noemde, moet dit toch wel een opsteker zijn.