Jeez', wat sloeg Jean-Yves Delitte de plank mis met het vorige album. Daarin kwam Samuel Prescott alias Black Crow in Afrika terecht bij een verborgen gemeenschap van oude Grieken. Zo'n koude douche! In De Samenzwering van Satan herpakt hij zich grandioos, dit is het weldadige jaccuzzigevoel.

Ter hoogte van de Afrikaanse kusten weet Black Crow met zijn bemanning een koopvaardersschip te bevrijden van twee achtervolgende Barbarijse piratenschepen. Daardoor redt Black Crow de zoon van sultan Mohamed II. Als beloning mag hij afvaren naar Port Said waar hij en zijn mannen in de watten worden gelegd. En dan wordt Black Crow erin geluisd. Hij wordt van moord op de prins beticht. De bewijzen zijn onomstotelijk. Hij weet tijdig te vluchten, maar zijn schip de Revenge wordt vernield en zijn bemanning gevangen genomen. Terwijl de jacht op hem is ingezet, ontvouwt zich een complot dat de vete tussen de Fransen en de Engelsen nog meer aanwakkert.

Delitte imponeert niet alleen met het tekenen van goed uitgeruste schepen met tuigages tot in de kleinste details, maar ook in de decors excelleert hij. Dat weet Delitte van zichzelf. Vooral in de dubbelpagina's met breed uitgesponnen overzichten pakt hij indrukwekkend uit met de weergave van zijn documentatiebronnen. De zwarte bladspiegel voor nachtelijke scènes en de stemmige inkleuring ondersteunen zijn talent. Maar hij schiet nog steeds te kort bij het tekenen van zijn personages om ze duidelijker van elkaar te onderscheiden. Keihard storen doet het niet, we hebben het gewoon niet voor zijn manier van gezichten tekenen.