Sergeant-Major Bowen, kortweg Bowen, is de jongste stripserie van Gil Formosa, een oud-assistent van Lucky Luke-tekenaar Morris. Enkele jaren geleden publiceerde hij op scenario van Eric Corbeyran bij Dargaud de trilogie Linkerhanden. Bowen is een spionagethriller die zich tijdens de Koude Oorlog afspeelt... en ook in de lucht.

Sergeant-majoor Bowen en zijn overste, luitenant-kolonel Cox, zijn de twee beste piloten van het ultrageheime Amerikaanse bureau E.L.S.E. Het ontbreekt beide piloten niet aan lef om steeds een stapje verder te gaan om records te breken. Cox is daar het strafst in, op het gevaarlijke af. In 1956 crashen ze tijdens een proefvlucht met een experimenteel vliegtuig in de woestijn van de verboden zone White Sands in de staat New Mexico. Hun missie is nog geheimer dan de omschrijving "top secret". Hun generaal weigert om een reddingsteam uit te sturen. De twee piloten zijn nu op zichzelf aangewezen. Maar wat is hun werkelijke missie? De twee overlevenden komen in een onderaardse bunker terecht waar een Russische militaire officier-dokter, een bonkige soldaat en een geile officierster de plak zwaaien. De Russen willen een beroep doen op de beste piloot van E.L.S.E. voor een verregaande vlucht die van die piloot de hoogste mens ooit maakt. De ruimtewedloop is nog maar pas begonnen, moet je weten. Dat absolute record dient als wortel voor de neus van de twee kandidaten, maar dan moeten ze hun land verraden. Wie laat zich verleiden en gaat voor de glorie? Het is nog maar een van de vele, vele, veel te vele vragen die in dit eerste album voor de voeten van de lezers worden geworpen.

Bowen is te catalogeren in het vakje pulp, en als je het kwalijker wil uitdrukken de trash. Met een zwierig comicstijltje vult Formosa aardig de pagina's. Zijn soepele penseellijnen dansen op de pagina's en dat komt de tekenfilmachtige uitdrukkingen en wulpse vrouwelijke figuren ten goede. Met die tekenstijl weet Formosa ons wel in te pakken.

Het verhaal, dat Formosa samen met Benjamin Rivière op papier smeet, is van een andere orde. In het begin beviel de ruziemakende verstandhouding tussen Bowen en Cox ons wel. Zo'n buddy-dynamiek is een beproef recept. Van zodra de Russen op het toneel komen, raakt het clichégehalte in overdrive. Een vileine schurk met litteken als in een James Bond-film, een domme kracht die er is voor het uitvoeren van de smerige klusjes en een sexy sidekick die voor de held valt, had je nog meer gewenst? En toen moesten de intriges elkaar nog in de weg lopen. Werkelijk elk personage lijkt een dubbele agenda te hebben, te pas en te onpas duiken nieuwe mysteries en vragen op, veel vragen omtrent identiteiten, achtergronden, locaties en missies. Is dit om te lachen? Deel 2 zal vooral met antwoorden moeten afkomen. We houden het voor je in de gaten!