Blij. Blij. Blij. Ja, we voelen ons echt blij na het lezen van Parker. Blij dat zo'n strips nog worden gemaakt. Blij dat ze volop prijzen winnen. En vooral blij dat ze worden vertaald voor jou.

Parker is een kleine zelfstandige. Hij houdt van de absolute rust, tot zijn moraal hem kwelt om uit zijn luie zetel te stappen en weer in actie te komen. Eindelijk zeggen velen, want Parker is een absolute expert. Hij koppelt creatieve vakkennis en gezond verstand aan de nodige portie durf. Dit is een unieke combinatie voor een meesterdief. Deze keer heeft hij een afspraak met, godbetert, een amateur. Natuurlijk denkt die Edgars het plan van de eeuw te hebben. Hij wil samen met een twintigtal mannen een mijnstadje overvallen en leegroven. Parker zou die plannen moeten sturen en leiden. Alles schreeuwt "Blijf er af", maar de enorme buit en de eeuwige roem lonken. Bovendien doen ouwe getrouwen Wycza en Grofield mee.

De reeks Parker is een stripbewerking van de misdaadromans van Richard Stark, een van de pseudoniemen van Donald Westlake. Maar dit is meer, veel meer dan een ordinaire rip-off. Tekenaar Darwyn Cooke eigent zich de romans toe. Hij kneedt de sterke basisplot tot een moderen vertelling en speelt met het hippe jaren 1960-sfeertje. Dit is de Mad Men van de misdaadwereld. Strakke pakken, sloffen sigaretten en dames die je netvlies doorbranden. De verwijzingen naar de betere films(acteurs) zijn legio. Zo is Parker gebaseerd op Jack Palance, en na zijn plastische chirurgie op de wat vergeten Don Gordon. Maar Cooke smokkelt er evengoed een cameo in van Michael Cho, een Koreaanse Amerikaan die er enkele jaren geleden 'per ongeluk' doodgeschoten werd door de politie. Canadees Cooke, die al enkele Eisner-awards op zijn schouw heeft staan, is echter vooral een begenadigd verteller. Zijn beeldtaal is enorm sterk. Hij heeft ons zelfs zo ver gekregen dat hij de sleutelscène van het boek op pagina 126 volledig kon vertellen met verduisterde gezichten. De rillingen liepen over onze rug!

De albums van Parker waren bij ons geen liefde op het eerste gezicht. De ruwe tekeningen, de keuze voor één enkel steunkleur (deze keer afstotelijk oranje...) en de matige covers deden er ook geen goed aan. Maar als je dan begint te lezen, dan zit je direct in een van de misdaadromans van de vorige eeuw. En dan ben je blij. Blij dat je deze strip hebt gelezen.

Net zoals de vorige delen kan ook dit deel zonder voorkennis gelezen worden. Alleen de lijpe Grofield deed al eens mee in deel 2, De Organisatie. Net hij zal in het volgende album, een verstripping van de casinothriller The Handle, de show stelen. We zeggen het maar. Een goed voorbereid man, is er immers twee waard. Vraag het maar aan Parker.