Hehe, onze helden zijn veilig en wel terug op Nehord. Nog even goedendag zeggen aan het hoofd van het Ministerie van Futurologie, de hoge commissaris Nersjoedil, en dan kan hun welverdiende vakantie beginnen. Een vakantie zonder zorgen want de dichter-elektricien Narvath en zijn geliefde, de knappe serveerster Graniet, hebben goud in hun handen. Zij hebben de drie sleutels vast waarmee ze in een oogwenk naar de parallelle planeet Ythaq kunnen terugkeren. Dit tweede universum willen ze met niemand delen. Het moet en zal ongeschonden blijven voor elk vorm van exploitatie. Voor Nersjoedil is het al lang goed. Hun verhaal is zo ongeloofwaardig dat het gerust een legende kan, zal en mag blijven. Als je het maar publiekelijk lang genoeg ontkent, wordt zelfs de grootste leugen waarheid. Maar senator Olper is hiermee niet opgezet, hij eist een onderzoek. Desnoods gaat hij zelf op zoek naar het bewijs van deze nieuwe bron van rijkdom. Tsja, en je voelt het al, van de onbezorgde vakantie van Narvath en Graniet zal niet veel in huis komen.

We hebben het ongelofelijke en onmiddellijke succes van Ythaq altijd heel vreemd gevonden. Hoewel we slaafs deel na deel aanschaften, botste en stuiterde het verhaal van de ruimteschipbreukelingen lange tijd schijnbaar doelloos voort. De richtingloze queeste, de voor de hand liggende romances, de pipihumor, de betoverende werelden,... we hadden het allemaal al eens beter en vooral scherper gelezen bij Christophe Arleston. Maar net toen we dachten dat de onderlinge inwisselbaarheid met Lanfeust van Troy wel heel erg groot werd, pakte de topscenarist uit met een ronduit schitterende wending. En zo bleek de eerste cyclus toch nog de moeite te zijn. De tweede cyclus begint een heel stuk beter dan de eerste. De helden zijn volledig ingespeeld op elkaar. En Arleston pakt direct uit met enkele knappe vondsten. Je moet het hem toch nageven dat hij het weer blijft doen! Ook tekenaar Adrien Floch beseft dat er nog veel rek zit op Ythaq, hij steekt nog maar eens een tandje bij.

En zo is verrassend genoeg deel 10 van Ythaq het beste album van de reeks geworden. Een nieuwe start, een nieuwe cyclus en een eerste echt positieve bespreking. Het moet niet gekker worden.