Kort voor de release van de film Bullet to the Head naar de striptrilogie Headshot gaf Casterman een integrale editie uit met het smoelwerk van Sylvester Stallone op de cover. Voorwoorden zijn er van regisseur Walter Hill, die Matz' verhaalrecept roemt, en stripscenarist Matz, die precies nog altijd niet kan geloven dat de film een feit is. Hieronder staat een geactualiseerde bespreking van het eerste deel dat in 2004 verscheen.

Het is haast onmogelijk om niet aan de films van Quentin Tarantino te denken bij het lezen van Headshot. Twee killers keuvelen gezellig over schoenen, schieten daarna een man, een hoertje en twee hondjes dood, en zetten daarna doodgemoedereerd hun alledaagse discussie verder. De politieagenten Perry en Carlisle achterhalen snel dat de vermoorde man een belangrijk senator is en dat het hoertje minderjarig blijkt te zijn. Sporen naar de moordenaars zijn er genoeg, maar wanneer de FBI zich ermee bemoeit, moeten ze hun onderzoek staken. Tot groot ongenoegen van vooral Perry, die als rechtschapen politieman dit verbod aan zijn laars lapt.

Wat een geluk dat we na het beëindigen van de eerste cyclus van De Killer niet lang hoefden te wachten op een nieuw scenario van Matz. Toegegeven, Headshot kan niet tippen aan De Killer, maar Matz bewijst dat hij met groot gemak spannende actiethrillers uit zijn mouw kan schudden. Dat Headshot geen tweede De Killer is, heeft hoofdzakelijk met Colin Wilson te maken. Deze Nieuw-Zeelander, die onder meer Waterratten en enkele albums van De Jonge Jaren van Blueberry op zijn actief heeft staan, haalt lang niet het niveau van Luc Jacamon. Maar de geslaagde computerinkleuring zorgt er voor dat Headshot in een gepaste, kille sfeer baadt, en dat de wat stereotiepe tekeningen minder storen.