Voor deze reeks zette Paolo Eleuteri Serpieri in 2007 zijn succesvolle erotische reeks Druuna opzij. Een voorwaarde was dat het verhaal zich zou afspelen in Venetië, de woonplaats van de in erotiek gespecialiseerde tekenaar. Een futuristisch Venetië, dat wel, waar religie een bepalende factor is.

Prins Assanti sterft en vertrouwt aan zijn natuurlijke dochter Saria een koffertje met drie sleutels toe. Ze geven toegang tot het paradijs, de hel en het niets. Bijgestaan door trouwe dienaar Orlando vlucht het meisje ver weg van het koninklijk paleis en de gevaren die er heersen. Zes jaar later duikt de dan jonge vrouw, bijgenaamd La Luna, weer op om haar lot tegemoet te treden.

De liefhebbers van het arceerwerk van Serpieri worden op hun wenken bediend. Dufaux voorzag voor de tekenaar ook de nodige situaties waarin de tekenaar met overgave de rondingen van Saria kan accentueren. Geef toe, het is een handelsmerk dat niet is te versmaden. Helaas kreeg Serpieri zware gezondheidsproblemen waardoor hij niet meer bij machte was verder te tekenen. Er moest een nieuwe tekenaar worden gezocht. De keuze viel op zijn landgenoot Riccardo Federici die ook de cover van dit eerste deel schilderde. Deel 2 verscheen eind 2012 al in het Frans en dat zag er prima uit. Over het verdere verloop van het verhaal kunnen we nog niet oordelen, maar als dat even geslaagd is als dit eerste album, dan zit het wel snor. Je weet best dat verhalen van Jean Dufaux er ofwel way over gaan of er knal op zitten. In het geval van Saria kunnen we deze nieuwe reeks gelukkig op de positieve zijde van zijn balans plaatsen. Veel scènes zijn knap opgebouwd, ze bieden spanning, verrassing en stuwen de niet al te complexe intriges vooruit. Bravo!