We slaan de proloog even over want daarin wordt eigenlijk al een en ander verklapt. Of niet? Ter zake dan maar. Raphaël wordt veertig. Op het verrassingsfeestje, georganiseerd door zijn vriendin Sophia, komen tal van vrienden langs. Raphaël en Sophia zijn een aantrekkelijk koppel. Bij zijn verjaardagscadeaus vindt Raphaël een videocassette die een paar dagen tevoren met de post kwam. Sophia had het voor hem opzij gelegd. Bij het afspelen van de cassette is het gezelschap verrast door het zien van de twintigjarige Raphaël en een bijzonder knappe verschijning, samen in bed de camera toesprekend. Het geluid staat af en Raphaël stopt voortijdig de cassette. Tegen Sophia zegt hij dat hij zich niet meer herinnert wie dat meisje is. Raphaël liegt. Bij het zien van de beelden wist hij meteen waar de boodschap op sloeg. Twintig jaar geleden beloofden hij en Marie, het meisje op de cassette dat op exact dezelfde dag geboren is, om elkaar op hun veertigste in Rome te ontmoeten... no matter what, of ze nu een partner hebben of niet. Het idee om elkaar terug te zien, laat Raphaël niet meer los. Uit flashbacks leren we nochtans dat Marie hem tot twee keer toe bedroog en dat het tot een pijnlijke breuk kwam. Wanneer Raphaël Marie opbelt om haar gedecideerd te zeggen dat hij niet naar Rome gaat, is ze het zeker: Raphaël komt morgen...

In dit eerste deel van het tweeluik dringt de vraag of oude liefde roest tot je door. En is het wel verstandig om toe te geven aan sentimenten die je vroeger voelde? Maar is Een Nacht in Rome zomaar een liefdesverhaal? Het is alleszins een origineel en ontwapenend portret van de hand van Jim die je misschien beter kent als Téhy, de scenarist van Reign en Yiu die uit een heel ander vaatje tappen. Jim kwam op het idee toen hij voor zijn veertigste verjaardag van zijn vrouw een reisje naar Rome kreeg aangeboden. Mevrouw hoeft zich niet ongerust te maken, Een Nacht in Rome is fictie. Ze kleurde trouwens de dubbeldikke strip in.

Jim overgoot zijn verhaal met een Hollywoodsausje. Zowat alle veertigers in het verhaal zien er tien jaar jonger uit en hebben perfecte lijven. Bepaalde weloverwogen scènes mikken zo overduidelijk op effecten (emoties, verrassingen, spanning zelfs) dat ze geconstrueerd lijken op basis van bewezen formules. De beeldregie, met tal van close-ups en veelzeggende stiltes voor een grotere intimistische sfeer, combineert het beste van een gefabriceerde romantische komedie en pientere relatieverhalen zoals L'Ultimo Bacio. Maar Jim bewijst dat hij een chefkok is, die zijn sausje volgens de regels van de culinaire kunst toedient. Zijn grootste troeven zijn de personages, Raphaël en Marie. We waarschuwen je maar, ze palmen jou helemaal in. De casting director van de op stapel staande verfilming zal sterk uit de hoek moeten komen om geschikte acteurs voor hen te vinden.

Wij hebben een brede stripsmaak. Dat laat ons toe om jaarlijks enkele honderden besprekingen te publiceren. Uit dat gevarieerd aanbod zijn er hoogstens een drietal albums dat ons werkelijk van de sokken blaast. Meestal niet door ons te overdonderen met spektakel of verbluffende tekeningen, maar gewoon door de juiste gevoelige snaar te raken. Een Nacht in Rome is een van die strips. Het is het soort verhalen dat je niet voor jezelf wil houden, je wil het album laten circuleren in je vrienden- en kennissenkring. Laat ze ook maar eens een keertje iets goeds lezen.