Marieke is wc-madam in een drukbezochte discotheek. Meer dan alleen het verstuiven van welriekende geurtjes en het schoonmaken van smerige toiletpotten fungeert ze als luisterbereid oor die met goed bedoelde raad het leven van enkele discotheekgangers bijstuurt. Haar openhartigheid (en het snoepje als afscheid) helpt die jongelui knopen door te hakken. Maar of dat effectief een goed idee is, moet je beslist zelf ontdekken.

We zijn zelf al een tijdje geen twintigers meer, al hebben we dat de laatste jaren geprobeerd te ontkennen. Als we dan merken hoe in onze entourage, in het uitgaansleven en bij toevallige gelegenheden prille twintigers nog ambitie en doorzettingsvermogen in overvloed hebben, dan benijden we de drive van die onstuitbare jonkies.

De Vlaamse Delphine Frantzen is 25. Met haar afstudeerproject Madame Pipi debuteert ze als striptekenares en dat doet ze lang niet kwaad. Sterker zelfs: ze heeft het talent aan haar kont hangen. Alleen in grotere overzichtsprenten (de mensenmassa in de discotheek) besteedde ze minder zorg aan de grafische uitwerking van de personages. De meeste andere scènes zijn intimistischer en net daar merk je met hoeveel toewijding en inzicht ze emoties, sfeer, reacties en niet te onderschatten stilte overbrengt.

Frantzen hanteert een prettige prentenboekenstijl met aquarelkleuren die een hoofdrol vertolken. Die bruine aquarelwalmen geven jou toch ook de indruk dat ze werkelijk stinken? Je zou nog bijna je handen willen wassen na het lezen van Madame Pipi. En houd het netjes, hé!