Het is precies een trend om van eeuwenoude sprookjes hypermoderne films te maken. Na eerdere Roodkapje-varianten kwamen in 2012 met Mirror Mirror en Snow White and the Huntsman plots twee spektakelfilms uit die het verhaal van Sneeuwwitje hervertelden. En nu loopt er weer een Hans en Grietje-geval in de cinema. Check Hansel & Gretel: Witch Hunters.

Ook het one-shot Snow White (waarom die Engelse titel?) surft mee op die golf. De zeven dwergen zijn in dit geval heerschapjes die niet zouden misstaan als personages in de fantasyfilms van Peter Jackson. De prins op het witte paard is hier een strijdvaardige koningszoon die de megalomane koningin van het Rijk der Witten wil bevechten. De slechte koningin is hier een op macht en eeuwige schoonheid belust kreng. En Sneeuwwitje is Sneeuwwitje, een knap jong ding met weliswaar een paar verrassende krachten. Zij is geen schaapachtig, musicalliedjes kwelend meisje, maar integendeel een ondernemende meid die erop gebrand is haar rechtmatige plaats op de troon van haar gestorven vader terug op te eisen.

Terwijl de aanloop van het verhaal degelijk is uitgewerkt, komt het vervolg in een stroomversnelling. Door sommige stukken gaan de auteurs wat te snel en plots is het afgelopen. Mooi afgerond, dat wel. Ondertussen heb je een puur fantasyverhaal doorlopen, een beetje ruig getekend met ware karakterkoppen. Als toemaatje krijg je een schetsdossier met een prentengalerij door diverse gasttekenaars.