Daar is hij dan! Waw, wat een cover. Je kan er niet naast kijken. Meer nog, de gifgroene Z op een zwart slangenleren achtergrond domineert het volledige rek van de nieuwe uitgaves! Dit moet wel een extreem gelimiteerde uitgave zijn van het nieuwe Zwendel-avontuur van Robbedoes? Onze vaste stripboer kijkt raar op. Neen? Oei, dan zal het wel een ranzig verhaaltje zijn van Zorro die zich verliest in vijftig grijze tinten. Ook niet? Verdwaasd nemen we het album vast en doorbladeren het. De bebloede lichaamsdelen vliegen ons rond de oren. Dit is een turbostrip over rockende en rochelende zombies. De stijl doet ons direct verlangen om nog eens het universum van de striptekenende punkrocker Didier Cromwell (Anita Bomba, iemand?) te herlezen. Onderaan een pagina zien we een halve hippie afgeven op de magistrale The Cramps. Hoe durft-ie! Gelukkig delen de zombies of beter gezegd The Zumbies in het volgende prentje onze mening, en vreten de hippie op. Tadaam, deze gaat in ons winkelmandje, en wordt zelfs de eerste nieuwe strip van 2013 die we gaan lezen. De kop is eraf (pun intented)!

We schrijven Parijs 2023. De hele stad is door de klimaatopwarming overstroomd en verworden tot een grote chaos. Twee groepen bewoners streven er naar de absolute macht. Aan de ene kant heb je de ultrareligeuze christenen. Aan de andere kant de punkers die de Heilig Hartkathedraal hebben verbouwd tot hun absolute heiligdom, een rocktempel gezegend door Lemmy van Motörhead. En vanavond gaan The Zumbies er de fundamenten van doen daveren! Voor wie het niet weet, The Zumbies zijn een reïncarnatie van het immens populaire popgroepje The Sugar Dolls zaliger. Je weet wel nog hoe ze allemaal stierven door een overdosis doping. Gelukkig zijn ze tien jaar later uit hun graf opgestaan, en eenmaal hun maden uit hun oogkassen losgeschud, zijn ze weer klaar om de wereld te veroveren. Hey go, let's go!

Deze strip heeft alles in zich om ons hart te veroveren. Maar toch lukt dit maar half. De satirische Glad IJs-humor doet ons te vaak denken aan RSC Anderlecht. Ze scoren vanuit de moeilijkste hoeken, maar de eenvoudigste strafschoppen gaan er niet in. Goed vertaalde moppen, prachtige tekeningen en inkleuringen, een uitstekend uitgangspunt,... maar al bij al blijven de echte vonken uit. Hoogstwaarschijnlijk ligt het aan ons, en klikt het niet met scenarist Yan Lindingre. Maar ach, wie zijn wij? Luister niet naar ons, en vorm je eigen mening. Gabba Gabba Hey!