In de mooie mensen-sciencefictionreeks Overlevenden - Kwantumanomalieën van Léo stranden twaalf mensen op een onbekende planeet. In deel 2 is er al geen sprake meer van een dozijn overlevenden. De planeet herbergt niet alleen levensgevaarlijke flora en fauna, er lopen ook volkeren rond die precies niet opkijken van de vreemden, maar het wel op hun leven hebben gemunt. Langzaam aan rijzen er vragen bij de resterende overlevenden: waarom wekt hun aanwezigheid op de planeet geen opzienbaren? Wat is de oorzaak voor de crash? En welke verrassingen heeft de planeet nog meer voor hen in petto?

Léo heeft net zoals tal van andere tekenaars maar één type vrouw in zijn penseel. Al goed dat dit type ons wel bevalt. In deel 2 springt Manon — de Kim Keller van dienst — uit de groep en werpt zich op als leidster. Er is voor haar kordaatheid een voorgeschiedenis mee gemoeid die we in een vrij saai in beeld gebrachte scène te weten komen. Waar Léo anders sterk inzet op drama en emotie schiet hij deze keer te kort om de talking head-val te vermijden op pagina 26 en 27. Een ander euvel zijn de razendsnel gemaakte en altijd correcte analyses bij bepaalde situaties die het groepje moeiteloos op weg helpen. Er lopen daar onwaarschijnlijke genieën rond. Léo maakt deze fouten dan weer ruimschoots goed met een onverwachte wending waarbij het vervolg van deze reeks in het universum van De Werelden van Aldebaran meteen aan spanning wint.