Michel Vaillant ziet er niet al te vrolijk uit op de cover van dit eerste album van een frisse nieuwe start door een gloednieuw auteursteam. Zijn vader Henri Vaillant heeft het aan de stok met zijn vrouw die zich inzet voor een beter mobiliteitsplan van het dorp, de wagenfabriek heeft te lijden onder de wereldwijde autocrisis en het Vaillante-team zit niet meer in de F1 waardoor het alle piloten en mecaniciens kwijt is. Er is zelfs niet genoeg geld om deel te nemen aan het WTCC, het World Touring Car Championship. Op een belangrijke vergadering aan het begin van het verhaal worden knopen doorgehakt om de toekomst uit te stippelen. Michels broer Jean-Pierre heeft goed nieuws: er is een partnership mogelijk met een multinational waardoor een toetreding tot het WTCC mogelijk is als opstapje voor een comeback in het F1-circuit. Michel houdt zich een beetje afzijdig van de clash tussen de oude generatie en de jongere. Hij wil alleen maar racen. En die kans krijgt hij. De wederopstanding gaat gepaard met succes. Helaas werpen emotionele privéproblemen een slagschaduw van jewelste over de vorderingen van de Vaillant-clan. Michels zoon zit serieus in de knoei.En dan is er ook nog de toenadering van een journaliste die hem voor een reportage volgt. De lijnen voor een nu al sterke cyclus zijn uitgezet.

De comeback van Michel Vaillant als stripreeks ging met een grootscheepse mediacampagne van start. Een aantal evenementen op en buiten het racewereldje werd op het getouw gezet. Daar bewees de Graton-clan zijn sterkte in. Jean Graton liet al jaren geleden de stuurknuppel van Studio Graton over aan zijn zoon Philippe. De laatste jaren investeerde zoonlief danig in de vernieuwing van de reeks. De studio werd ontbonden, de zelfstandige uitgeverij Graton werd verkocht aan Dupuis en nieuwe auteurs werden aangezocht. Marc Bourgne is er wonderwel in geslaagd om Michel Vaillant zijn geloofwaardigheid, zijn waardigheid ook terug te geven. We willen Jean Gratons pionierswerk niet minimaliseren, maar Bourgne slaagt erin om van Michel een betere acteur te maken dan Graton het deed. Meneer Graton legde gewoon andere accenten, avontuur en de spanning van het racen op kop. In een heel heldere lijnvoering met zorgvuldige uitgewerkte decors en wagens door new kid on the block Benjamin Benéteau (die ook de decors verzorgde voor Alter Ego) gaat de aandacht nu vooral naar het dramatische en emotionele aspect. De liefhebbers van scheurende wagens en brandend rubber moeten daardoor niet wanhopen. Ook zij komen aan hun trekken, zij het niet overmatig. En aan de kenschetsende onomatopeeën is niet getornd.

Michel als bezorgde vader met een liefhebbende echtgenote was een goeie keuze van coscenarist Denis Lapière om Michel weer meer menselijkheid te geven. Hij is verdorie iemand geworden om wie we oprecht kunnen geven in plaats van iemand die ons enkel in lauwe spanning bracht omdat hij toch wel weer een race zou winnen. Het opnieuw binnenloodsen van Michels zoon, die vreemd genoeg nooit fysiek in de reeks voorkwam, is een treffer. Het moment dat vader en zoon elkaar terugzien, deed ook ons iets.

Valt er dan niets negatiefs op te merken? Toch wel, we missen nu al Steve Warson die in dit album zelfs niet bij naam wordt genoemd. Daar zit vast ook een heel verhaal achter. We kunnen niettemin besluiten dat Michel Vaillant new style een geslaagde operatie is. 't Zal ons benieuwen wat de reboot van Bob Morane door Dimitri Armand en Luc Brunschwig in 2014 zal geven want wij hebben alvast de smaak te pakken van klassieke helden in een modern jasje.