Dertien jaar na de start van Kronieken van de Zwarte Maan en vier jaar (!) na het afronden van de reeks in het Frans nemen we nu ook in het Nederlands afscheid van Wismerhill, Kop-of-Munt, Ghorghor Bey, Murata, Hellaynnea en de anderen die uit het gestoorde brein van François Froideval ontsproten. Nu ja, ondertussen is er in het Frans al een tweede seizoen ingezet, deel 14 is dus gewoon een "tot binnenkort" in plaats van een "vaarwel". Nochtans klinkt het slotakkoord in dit album tegelijk als een kanonschot, een donderslag en de hardcore beats op een rave, maal een miljoen.

De vloek van oppermagister, halfgod en zoon van Lucifer, Haazheel Torn, bereikte ook de maan die als een zwart hemellichaam gevaarlijk de aarde nadert. Nadat keizer Wismerhill de ontzielde lichamen ven zijn vrienden betreurt als gevolg van een ongelofelijke veldslag komt een moment van wederopstanding. Het vervolg is één grote exodus om via speciale doorgangspoorten de tot de apocalyps verdoemde aarde te verlaten. Wismerhill is de opener van deze poorten en hij stelt zijn voorwaarden aan de volkeren om erdoor te mogen. Bovendien is er nog het probleem van de ongewenste volkeren, de reuzen en de draken die tegengehouden moeten worden. De gigantische exodus komt met een peperdure prijs die betaald wordt met bloed.

Met dit alles komen de door ons zo geliefde personages er bekaaid vanaf. Ze hebben deze keer niet veel in de pap te brokken. Nochtans is de grootse finale met overdonderende scènes Kronieken van de Zwarte Maan helemaal waardig. Na het dichtklappen van het album kan je alleen maar besluiten dat Cyril Pontet en Froideval genieën zijn als het gaat om topentertainment van het zwaarste soort... Meer niet, inderdaad, maar het is zeker geen afgejakkerd slot.

Nog dit, dit album kan je in drie verschillende uitvoeringen kopen. Er zijn twee softcoveredities met elk een verschillende cover en een gelimiteerd hardcoveralbum met nog een andere cover. Samen vormen de drie covers een doorlopende tekening. En wat voor een!