Na een verwarrende proloog die zich in het antieke Griekenland afspeelt en waarin de god Hermes aan de jonge Apollonius verschijnt nadat hij zijn handen in een ondergrondse piramide van licht stak (blijf nog even bij ons!) begint het werkelijke verhaal. En dan zijn we al in het heden in een banlieu van Parijs, je weet wel, die troosteloze grijze woonblokken waar minder gefortuneerden te dicht op elkaar wonen. De twintigjarige Adrian wordt helemaal opgeslorpt door een spel dat per correspondentie wordt gevoerd. Hij is er zodanig sterk in dat hij voor de finale in Praag wordt uitgenodigd. Maar dat reisje kan zijn alleenstaande moeder niet betalen. De spanningen lopen hoog op en Adrian zweert dat hij deze "gevangenis" zal verlaten om nooit terug te komen. Kort daarop erft Adrians moeder van een volslagen onbekende exact het bedrag dat voor Adrians reis nodig is. Vragen worden niet gesteld, Adrian kan zijn droom waarmaken. Op de busreis maakt hij kennis met een stijlvolle dame die haar interesse betoont in Adrians notities die hij van zijn overleden vader erfde. Ook in Praag ontmoet hij een knap meisje, een van de medefinalisten die veel lijkt te weten over Adrian. De gastheren van de finale zijn twaalf van de meest vooraanstaande meester-alchemisten die de wereld ooit heeft gekend. Zij ontdekten het levenselexir — wablief? — en leggen de finalisten diverse proeven op. Maar wat zit er werkelijk achter dit internationale treffen van getalenteerde spelers? Adrian beseft nog niet half in welk spectaculair avontuur hij is beland.

Een vluchtige doorbladering spreekt niet in het voordeel van Nicolas Mirtic. De tekeningen ogen druk, de kleuren doen soms pijn aan de ogen. Maar wie de moeite doet om effectief een oordeel te vellen over wat hij leest in plaats van wat hij ziet, beseft zelf nog niet in welke mate hij wordt meegesleurd door... en in het verhaal. Ook al hou je niet van esoterisch gezwets, dan is er nog de flitsende actie, de zorgvuldig opgebouwde spanning, de afleidende erotiek, maar vooral de sterke personages. Jawel, Mitric vat je stevig bij de lurven en palmt je helemaal in. De rit is de moeite waard om genomen te worden. Allez, vooruit!

Nicolas Mitric zet voor deze nieuwe serie zodanig hoog in dat hij het tekenwerk van het laatste Kookaburra-album (deel 8) wil overlaten aan Stéphane Louis voor wie hij al Tessa - Intergalactische Agente schrijft. Hopelijk wordt hij beloond voor zijn ambitie. Help 'm die waar te maken!