Dirkjan is een van de populairste strookjesstrips in Nederland en weet ook het studentikoze Humo-publiek te bekoren. De albums verkopen al jarenlang als een tiet. Mark Retera heeft een bepaalde status verworven en lijkt zich derhalve wat meer te kunnen veroorloven dan zijn collega's. Van tijd tot tijd gaat hij zich aan smeerlapperij te buiten. Wijd opengesperde achterwerken, stront in alle maten, heel wat ongeschoren geslachtsdelen,... en dan beperken we ons nog tot het louter visuele. We love it! We zien het niet gebeuren in Garfield, Hägar of andere onleuke strookjesstrips die in kranten de plaats inruimen van écht grappige strips.

Zelfs na achttien albums lijdt Dirkjan nog lang niet aan bloed- of strontarmoede. Extra leuk zijn de reeksen waarin genres of bekende figuren een tijd lang worden uitgebuit. Die duren nooit te lang tot ze flauw dreigen te geraken. Retera weet altijd op tijd te stoppen, soms plotsklaps zonder dat de gebeurtenissen in de stroken ervoor van tel waren. In dit album zijn dat bijvoorbeeld grappenreeksen rond Bert als sultan met zijn harem, meester Van Druten als transseksueel, de taalgevoelige indianen met peniskokers op de naturistencamping, Bert als superheld Billenman (waar je je geen superkrachten bij moet voorstellen) en Dirkjan en Bert als Sherlock Holmes en dokter Watson. Elementary, Dirkjan is steevast goed voor minstens enkele lachbuien.