Hoe origineel en verfrissend de reeks Trollen van Troy ook is, dit is het eerste album waarvoor we minder warm lopen. Al zijn er nog steeds pluspunten, laat daar geen twijfel over bestaan. Het tekenwerk is nergens minder dan mooi, de grappen zijn goed gedoseerd (al zijn ze hier misschien net dat tikje te voor de hand liggend) en het verhaal dendert lekker voort als een petaurus met een peper in zijn gat.

Maar ons echt verrassen doet het nergens, het voelt wat aan als het afsluiten en aan elkaar knopen van alle verhaallijnen van het vorige album, dat net door zijn verschillende invloeden en verwijzingen zo apart was. Stel je voor dat je op de afterparty van Woodstock terecht komt, het is best leuk en interessant, maar het kan niet op tegen zijn voorganger.

Graag maken we nu melding van iets wat ons al langer stoort, en niet enkel in strips: té Nederlandse vertalingen. Een woord als "poepen" betekent in Vlaanderen wel iets geheel anders dan in Nederland. En als wij dat weten, weet de Nederlandse vertaler dat ook. "Naar het toilet gaan" of gewoon "kakken" is volgens ons zowel onder als boven de Schelde hetzelfde. En telkens hetzelfde lettertype "Badaboom" voor elke uitroep die vertaald dient te worden, begint ook wel al snel te vervelen, zeker als je ziet hoeveel zorg Jean-Louis Mourier in zijn onomatopeeën steekt.

Dit doet echter niets af aan de kwaliteiten van de strip, we beseffen dat we over details aan het zeuren zijn, maar het zijn de details die het verschil maken tussen een strip die oké is en een strip die uitstekend is.

Misschien zijn we te verwend geweest door deze prachtreeks, want in een andere komische reeks zou dit album een gewoon, degelijk volume geweest zijn. Een nieuwe, goede, frisse invalshoek voor de scenarist, wat meer kansen voor de tekenaar om dingen te tekenen die hij al geen honderd keer eerder gedaan heeft, wat beter verzorgd werk van de vertaler en deze reeks wordt weer zo goed als de verwachtingen die ze bij ons geschapen heeft.