Tessa belandt met meneer Koenen, haar buurman die twee duivelse honden bezit en die graag hun kaken zouden zetten in de billen van Tessa, op een planeet die eruitziet als een gigantische fabriekshal, met veel reuzetandwielen en -raderen. Meneer Koenen komt er een oude liefde opzoeken. En Tessa? Voor ze het beseft, heeft ze ja gezegd op een huwelijksaanzoek en is ze letterlijk vastgeklonken aan de onbezonnen en tot over zijn oren verliefde Diyo. Tessa heeft zich weer eens zonder het zelf te willen of te beseffen in ene lastig parket gemurwd. Dankzij haar charmes, haar vroegvolwassen intellect, haar sprankelende inzicht en zelfs haar lenige acrobatiek komt ze ook deze keer tot oplossingen die alle partijen bevallen.

In het Frans is ondertussen de laatste rechte lijn ingezet naar het einde van de reeks, hoewel er nog een spin-offreeks loopt over andere intergalactische agenten. Hoe goed de nog niet vertaalde albums zijn, weten we nog niet. Als die van hetzelfde kaliber zijn als dit derde deel, dan zit dat wel snor. De fabriekswereld vol tandraderen is de tofste locatie in de sf-reeks tot nu toe, al schuilt de inventiviteit van naaste concurrent Philippe Buchet (Konvooi) wel steeds om de hoek. We hadden ook graag willen zeggen dat dit het beste album in de reeks tot nu toe is, maar daarvoor missen we te veel de knetterende woordenwisselingen tussen Tessa en Swidz, haar buitenaardse mentor die om een bepaalde reden in dit album Tessa niet herkent. Als compensatie krijgen we wel een dosis liefdesperikelen, bij zowel Tessa als haar buurman, en dat levert ook mooie, zelfs gevoelige momenten op.

Ondanks bovenstaande, povere bezwaren blijft dit niettemin een sprankelend reeksje in zowel tekst als tekeningen waarvan we elk nieuw album steeds met heel veel plezier lezen.