HET LAATSTE STATION 1
Devil's Cave
Erik Wielaert + Willy Linthout • Standaard Uitgeverij
48 p. (HC)
|
|
| Een geëngageerde detective |
|
Lange tijd werd dit album al aangekondigd, en nu is het dan zo ver. Het eerste deel van het drieluik Het Laatste Station is verschenen. Willy Linthout staat garant voor het verrassende scenario, terwijl de getalenteerde Nederlandse tekenaar Erik Wielaert voor het eerst de small press verlaat om zijn galante tekenstijl aan een ruimer publiek te tonen. Het resultaat van dit kersverse duo is een al even onverwacht album dat in de loop van 48 pagina's zowat alle kanten opstuitert en de lezer uiteindelijk verbaasd achterlaat.
Rechercheur François Vandermeulen is een ietwat verzuurde politieman met het hart op de juiste plaats. Dat we hierin Witse herkenden, zal wellicht toeval zijn. Wanneer zijn vader Gerard tijdens het gevecht tegen kanker besluit zelfmoord te plegen, begint een vreemde ketting van gebeurtenissen. Plots vindt er een golf van moorden plaats die stuk voor stuk een verband hebben met Vandermeulen. De moordenaar gaat schuil onder de naam De Monnik en laat steeds de woorden "Devil's Cave" achter op de plaats van de misdaad. Ondertussen blijft moeder Vandermeulen ervan overtuigd dat de geest van Gerard nog onder hun is. Het klinkt allemaal bijzonder vergezocht, maar toch leest het als een trein.
Linthout laat enorm veel gebeuren in dit eerste deel en vaak komt hij daarbij verrassend uit de hoek. Vooral het einde is gedurfd en maakt ons alvast erg benieuwd naar deel twee. Tekenaar Erik Wielaert maakt de hoge verwachtingen voorlopig slechts gedeeltelijk waar. Zijn heerlijke tekeningen worden ons inziens ontsierd door een vreemde inkleuring die nu eens pastelroze, dan weer flets beige als hoofdtoon heeft.
Een andere bijzonderheid is dat de scenarist van dit album ook die is van Het Jaar van de Olifant waar recent deel 3 van verscheen. In Het Laatste Station vertrekt het verhaal eveneens vanuit een verwerkingsproces. Waar Het Jaar van de Olifant echter een persoonlijk relaas is van Willy Linthout, vormt de zelfdoding in Het Laatste Station enkel het uitgangspunt. Toch is ook Het Laatste Station geen vrijblijvend ontspanningsboekje geworden. Daarvoor zetten de auteurs hun lezers te veel aan het denken. Het duo Wielaert-Linthout maakt in ieder geval een indrukwekkende entree die enkel wat ontsierd wordt door vreemdsoortige kleurenkeuzes. |
|
| > MARC BASTIJNS — september 2007 |
