Door de recente stopzettingen van Jump en Betty & Dodge bij Standaard Uitgeverij, vreesden we er even voor dat ook Apostata voor de bijl zou gaan. Gelukkig voor Ken Broeders wordt niet enkel de eerste cyclus naar het Frans vertaald, maar mag hij ook de tweede cyclus afwerken. En wat een verlies voor de Belgische strip zou het niet geweest zijn, mocht deze strip het daglicht niet gezien hebben.

Keizer Julianus is misschien niet de meest beroemde der Romeinse keizers en zijn leven was kort, maar hij was een complex man met een brede waaier aan interesses. Militair, schrijver, filosoof, sociaal hervormer. Gedroomd materiaal voor Broeders, die er zich hier geen enkel keer gemakkelijk vanaf maakt. Elk detail is onderzocht, nagekeken en tegen het licht gehouden. Wie zelfs nog maar begint er wat over op te zoeken, valt het onmiddellijk op hoeveel bronmateriaal Broeders hiervoor moet verwerkt hebben.

Wie echter een droog exposé a la Alex verwacht komt bedrogen uit. Broeders maakt de oudheid sexy. Moord, verraad, intriges, verkrachting, plundering, het hoort er allemaal bij. In de eerste plaats slaagt hij er in om de personages op een zodanige manier weer te geven dat je met hen meevoelt. Niet alleen Julianus, maar in dit album vooral Milius, zijn vriend, en Primigenia, de versmade minnares, komen naar voren als personen met hun sterktes en zwaktes. Hun constante gekibbel en zeldzame momenten van tederheid zijn zeer levensecht, zonder in clichés te vervallen.

Ook is er in de voorgaande albums plaats geweest voor humor, meestal aangebracht door Oribasius, niet enkel lijfarts van de keizer, maar ook zuipschuit en rokkenjager. Deze keer komt die minder naar voren, al is er een heerlijk zwarte humorscène, en we het verzinnen het niet, over de soms misbegrepen volgorde van eerst verkrachten en dan pas doodmeppen die men moet respecteren bij het plunderen. Ook is er een piepklein knipoogje voor de Asterix-fans, al moet je daarvoor de albums wel haast uit het hoofd kennen.

In de tweede plaats moeten we weeral aanduiden dat waar Broeders getekend heeft geen gras meer groeit. Niet enkel de details en de pure technische klasse, maar vooral zijn uitmuntend kleurgebruik heeft ons meermaals verlekkerd naar de pagina's doen kijken. Ook willen we een lans breken voor zijn niet altijd voor de hand liggende pagina-indelingen die in de handen van een mindere god niet zouden werken.

Als we nu echt gedwongen zouden worden om één minpunt te vinden, dan zou het de titel zijn. Paulus Catena heeft echt bestaan, en vervult hier de rol van haast onstopbare moordmachine, maar heeft al bij al een beperkte rol.

Broeders levert dus opnieuw een ijzersterk album af in wat misschien wel de beste historische stripreeks is uit België die we al in handen gehad hebben.