Meer dan dertig jaar geleden schreef Andreas, Dré voor de vrienden, het eerste avontuur van Rork. Rork, een naam die je moet savoureren. Ietwat apart, kort maar niet kortaf, met een stevige vleug mysterie, gesterkt door zijn voorkomen: een lange zwarte mantel, witte lokken en een paar middeleeuwse bottines. En zijn beroep: geen. Of toch: avonturier, detective, ontdekker, held. Niet een Viking die zwiepend met zijn zwaard de vijand te lijf gaat of een cowboy die sneller schiet dan zijn schaduw, maar een onversaagde slimmerik, die fluitend en met de handen in de zakken raadselachtige wezens en geheimzinnige gebeurtenissen confronteert. Rork, een merknaam ook, gekoppeld aan de aanlokkelijke typografie waarmee Andreas zijn protagonist verwoordt op de covers van de albums. Kortom: alles was daar om eind de jaren 1970, samen met dat ander langharig tuig (Thorgal), een zieltogend Kuifje met vereende fantasykrachten te reanimeren. En... Rork sloeg niet aan. Te moeilijk, heette het. Niet toegankelijk. Maar vooral: te stiefmoederlijk behandeld, met al te lange tussenpauzen tussen de verschillende afleveringen.

Tot halfweg de jaren 1980 twee bundelingen van de kortverhalen verschenen (Fragmenten en Doorgangen) en de stripwereld wakker werd. Zowel lezers als collegastripmakers waren zo aan de verhalen gekluisterd dat menig slijpschijf werd versleten tijdens de bevrijdingsacties. Aanbidders met teveel tijd (sorry, Matt) schreven ZozoLala's vol met ingewikkelde analyses en complottheorieën. Carolientje liep rond met haar bootje (ja, wij zaten nog in de kleuterklas) en Rork werd een klassieker. Andreas rondde met nog vijf episodes en wat losse dingetjes de saga prachtig af en twee van Rorks maatjes (Raffington Event en vooral Capricornus) beleefden ook individueel hun avonturen. Toch sluimerde er nog ergens een nieuwe Rork, De Geesten, een los verhaal dat perfect past in het universum dat zoveel jaren geleden werd geschapen. Net als in het begin van Fragmenten wordt de hulp van Rork gevraagd bij het uitklaren van vreemde gebeurtenissen, of — in dit geval — bij het uitblijven ervan. Samuel, een would-bedetective die bij zijn zoektochten altijd werd geholpen door "de geesten”, wordt immers door zijn imaginaire vriendjes in de steek gelaten. Goed dat hij Rork een sms heeft gestuurd voor hulp!

Sherpa brengt nog dit jaar dat nieuwe verhaal uit in kleur, maar nam het — ongekleurd en net als in de identieke Franse versie — nu al op in deze eerste integrale, als een soort prequel aan de Rork-saga zoals wij die kennen. Daarnaast bevat deze uitgave de eerste drie albums en twee losse verhalen uit Kuifje en Super Kuifje, een dossier met (toegegeven: geen wereldschokkende) weetjes en enkele voorheen ongepubliceerde platen. Enig minpuntje: met de zeven delen van Rork evolueerde ook Andreas van een enthousiast beginnend talent naar een gedreven vakman en dat zie je ook aan de tekenstijl. Door nu dit nieuwe deel helemaal vooraan in de evolutie te plaatsen, is het alsof je eerst Super Mario Galaxy speelt om vervolgens terug te beginnen met de allereerste Mario-worp op de goeie ouwe NES. Allemaal heel plezant, maar toch een beetje vreemd. Soit. Nadat ze ook al Capricornus terug voor ons verder vertaalden (inclusief een mooi verzorgde box voor de vijf delen die bij Le Lombard verschenen), maakt Sherpa met deze hyperkwalitatieve bundel en straks met de langverwachte Roodbaard-turven zijn naam meer dan waar. Als een echte sherpa zitten ze immers op een hoogte waar velen niet kunnen of durven gaan.